Vandaag compost gemaakt. Ik vind dat nog steeds een van de grootste wonderen in de natuur: je breekt iets af tot deeltjes om er weer iets nieuws uit e laten ontstaan. Bovendien verlies je allerlei ongewenste stoffen tijdens de compostering bijv. residuen van bestrijdingsmiddelen.
De fascinatie voor compostmaken komt bij mij voort uit de complexiteit er van. Het is een technisch -haast ambachtelijk- werkje: voldoende "natte" groenrestanten, voldoende "droge" groenrestanten, klein maken ( niet langer dan plm. 10 cm) en voldoende water. Maar het is het mengsel wat maakt of de omzetting plaats vindt.
Te droog: er gebeurt niets, te nat: het rot en stinkt wat bovendien giftige processen oplevert.
Daarnaast weet je dat wanneer je het goed doet er allerlei hulp van bacterien en ander bodemleven gaat optreden.
Als je ziet wat voor een schitterend resultaat dit oplevert ga je geloven in de stille hulp van elfen en kabouters.