Het is grappig om te merken dat ik wat later naar bed ga, maar niet vroeger kan opstaan.
Ik heb de afgelopen dagen drie muisjes naar de eeuwige jachtvelden geholpen.Tineke noemt ze eufemistisch muisjes, want muis of muizen straalt iets levensgevaarlijks uit. Ik heb er vanavond nog een gezien, dus we gaan nog even door. We hebben nog tot donderdag tijd want dan komt Katinka terug en moet ik overschakelen naar de levendvangende methode, maar dat is lastiger. Het lijkt wel of die muizen ruiken dat er broertjes en zusjes in de val hebben gezeten.
De gewone muizenklemmen houdt ik even boven de vlam van het fornuis en dat maakt dat de dodemuizengeur er afdoende uit is.
Ze eten het liefst vlees, brood en -raar genoeg- het minst graag kaas. Waar komt dat verhaal van die kaas en muizen toch vandaan?
Tineke en ik hebben uit Denemarken een superlevendvangendemuizenval meegenomen. Ecologisch helemaal verantwoord, maar nog geen muis(je) mee gevangen. Je vraagt je af of de val wel in de praktijk beproefd is. Of zouden die Deense muizen minder slim zijn dan de Hollandse?
Ik merk wel dat er een paar dagen tussen het vangen zit. Blijkbaar zit de schrik er even in als een lid van de familie het leven heeft gelaten.
We hebben in de tuin en de schuur ook muizen. Die in de schuur vind ik met name vies, omdat het naar muizenpies gaat ruiken. Vandaar een poging om de ventilatiespleten van de schuur muisdicht te maken.
De muizen in het kippenhok en de hut zijn relatief slim, anders worden ze door de kippen of de kat opgegeten. Die onder de houtstapels zijn een stuk brutaler met het voorspelbare gevolg dat er af en toe een gestrikt wordt door een kat.
De buurtkatten zijn allemaal dol op onze tuin, zowel voor ontbijt, lunch als diner.