Vandaag bestraald. Het leek me nodig. Na afloop van de bestraling even een dutje in bed. Toen ik vervolgens moest plassen deed het bewegen onbarmhartig veel pijn.
Het is nu al weer veel beter.
Een merkwaardig fenomeen tijdens mijn ziekte is het verschuiven van werkelijkheden. Ik weet af en toe niet wat waar is en wat niet. Wat hier en nu is en wat gister of morgen is. Je moet behoorlijk geaard zijn om een en ander uit elkaar te kunnen houden! Het zal wel van de opium komen.
Het voelt niet per se onprettig, maar ik merk dat ik het niet wil. Ik ben waarschijnlijk te veel gehecht aan de alledaagse werkelijkheid.
Omdat ik niet veel fysieke arbeid meer verricht heb ik ook een ander dag/nacht ritme gekregen. Overdag dut ik door de pijnstilling en 's nachts ben ik niet moe genoeg om de hele tijd door te kunnen slapen.