"IEMAND WORDT GEKEND IN DE MATE WAARIN ZIJ OF HIJ WORDT LIEFGEHAD"

schrijft de filosoof Pauls van Geest in Trouw van zaterdag, als antwoord op de vraag wat hun persoonlijke motto, leefregel of ultiem inspirerende zin is.

De zin komt uit de nalatenschap van Augustinus, een van de kerkvaders. Hij leefde van 354-430 in Noordoost Algerije/Noord Tunesie. In zijn jongere jaren leefde hij losbandig, maar onder invloed van de Romeinse filosoof Cicero besloot hij filosofie te gaan studeren met name over een zuiver Godsbegrip in relatie tot de oorsprong van het kwaad.Zijn zoektocht was omvangrijk en uitputtend. Uiteindelijk kwam zijn bekering tot het christendom niet door rationele inzichten tot stand, maar door een persoonlijke crisis.
Hij bracht het uiteindelijk tot bisschop en was een uitermate productief schrijver.Bekende werken zijn zijn "Belijdenissen" (Confessiones) een vroege vorm van een autobiografie en "Nalezingen" (Retractationes), waarin hij een terugblik op zijn leven beschrijft.

Uit het krantenartikel:
"Amor ipse notitia" = de liefde is zelf een vorm van kennis.
Volgens Augustinus peil je iemands diepte en mysterie pas als je van hem of haar houdt. Al in zijn eerste werken laat hij doorschemeren dat liefde een ontvangen kracht is, die je het best in staat stelt mensen tot hun recht te laten komen in je oordeel.
Liefde gaat bij Augustinus altijd samen met onbaatzuchtigheid en deemoed. In die twee ziet hij de pijlers van een menselijke vrijheid, die hij 'niet van deze wereld' noemt.
Augustinus schrijft geregeld dat iemand die een ander waarachtig liefheeft, zich oprecht verheugd over de voorspoed van zijn vrienden en bedroefd is als het slecht gaat.
Vreugde en verdriet zijn trouwens bij Augustinus twee kanten van dezelfde medaille.
Je wordt er in getroost of beproefd, maar het zijn fasen van een proces, waarin je tot een liefdevol mens wordt. Pas dan wordt je ontvankelijk voor God, voor de werkelijkheid die ons bestaan overstijgt.