peterpeelsvandaag

Vandaag 28 november 2005 ben ik begonnen met mijn dagboek op het internet. Ik kwam op het idee door een stukje vn Wim de Bie in het magazine van de Volkskrant die refereerde aan zijn website "Bieslog". Ik moet er nog eens over denken hoe ik dit precies ga doen, maar vooralsnog lijkt het me heel leuk.

woensdag, december 13, 2006

Gister waren mijn zus Mieke, haar ex Chang Ta, de vriendin van mijn zus Gerrie van Hout (tevens echtgenote van een klasgenoot van mij van de Lagere School) en -tot mijn verrassing- mijn moeder op bezoek. Da's dan heel leuk. Vooral mijn moeder voert het hoogste woord.
Ik heb een boek te leen van Irmgard -vriendin/collega van Tineke- geschreven door Bernhard Schlink getiteld "De Voorlezer". Ik heb het al uit en vind het fantastisch.
Het gaf me een hele andere kijk op Irmgard! Echt te gek.
Ben benieuwd naar de twee andere boeken die ik van haar te leen heb.
Vanochtend heeft Frank haardhout en blaadjes voor op de volkstuin gebracht. Het is een echte schat.

1 Comments:

At 11:04 p.m., Anonymous Anoniem said...

Hoi Peter, interessant dat je De Voorlezer noemt. Ik heb het boek al lang geleden gelezen en ben eerlijk gezegd vergeten waar het verhaal precies over ging, maar het slot vind ik prachtig en voor mij zo waar. Dat heb ik destijds in mijn computer gezet. Misschien vind je het leuk om de tekst ook digitaal te hebben?

Bernard Schlink; de voorlezer:

Sinds een paar jaar laat ik mijn verhaal met rust. Ik heb er vrede mee gesloten. En het is teruggekomen, detail voor detail en op zo’n manier compleet, afgerond en geordend dat het me niet langer verdrietig maakt. Wat een treurig verhaal, dacht ik lange tijd. Niet dat ik nu denk dat het een vrolijk verhaal is. Maar ik denk dat het klopt en dat de vraag of het een treurig verhaal is, verder van geen betekenis is.

In ieder geval denk ik dat wanneer ik er gewoon aan denk.

Maar wanneer ik word gekwetst, komen de destijds ondergane kwetsingen opnieuw naar boven en in het verlangen van nu en het gemis van nu voel ik het verlangen en het gemis van toen. De lagen van ons leven liggen zo dicht op elkaar dat we in het latere altijd het vroegere tegenkomen, niet als iets wat afgedaan en afgehandeld is, maar actueel en levend.
Ik begrijp dat. Desondanks vind ik het soms moeilijk te verdragen.
(Misschien heb ik ons verhaal toch opgeschreven omdat ik ervan af wilde, ook al kan ik dat niet.)

 

Een reactie posten

<< Home