Had en heb weer een dipje.
Ik voel me vooral ongelukkig en kom tot niets. Vandaag en gister merkte ik wel dat het me fysiek wat beter ging. Ik hoop dat dat doorzet.
Gister waren mijn moeder, Marlies en Laurens, Linda en ons Mieke op bezoek. Het is leuk om te zien dat het weer heel aardig gaat met mijn moeder.
Ik was zaterdag bij De Slegte met Tineke. Daar lag een boek "Woest in orde" over 'Identiteitsvervaging van Zuidoost-Brabant door de lens van Noud Aartsen'. Het bevat heel veel foto's van hoe deze streek was en hoe die nu is. Schokkend is vooral het verlies aan sfeer. En dan vooral door grootschalige ingrepen. De menselijke maat is geen norm meer bij de inrichting van het landschap.
Mijn moeder brengt steeds afleveringen mee uit de plaatselijke krant van een boek "De Slechtvalk" geheten. Dat gaat over de periode voorafgaand aan het boek van Noud Aartsen. Mijn moeder kent de gebeurtenissen uit "De Slechtvalk" nog uit eigen ervaring en ik nog een beetje. Het leven voor de mensen in die tijd was onnoemelijk hard. Mijn moeder wil die armoede (ondanks dat ze zelf zegt die niet zo aan den lijve te hebben meegemaakt), de zorgen over en beschikbaar zijn van voldoende materiele welvaart om in de eerste levensbehoeften te voorzien, kortom de kwetsbaarheid van het bestaan, niet terug. Ik proef vaak het vergelijk tussen mijn moeder en wat er op dit moment in een land als Polen gebeurt, alleen vijftig jaar later.
Het grappige is dat mijn moeder meer haar zegeningen telt (en wat er teloor is gegaan op de koop toeneemt) en dat ik (de voordelen kennend) me verbaas over het verlies en of dat niet anders had gekund.
Ik ga weer proberen dagelijks wat te schrijven.