Ik herinnerde me gisteravond in bed een verhaal uit mijn Kweekschooltijd:
Het was 1968, ik achttien en actief op school in het student-zijn. Ik was redacteur van de schoolkrant, speelde een rol in het schoolparlement en werd naar huis gestuurd om mijn spijkerbroek om te ruilen voor een 'fatsoenlijke' broek. We hadden ontzettend veel lessen, vaak van half negen tot vier. Ik spijbelde veel en zat dan te 'rikken' (kaartspel) in de kantine. Ik lag veelvuldig overhoop met leraren, zowel met de goede als de slechte.
Op een dag had de directie besloten dat ik op het matje moest komen bij inspecteur B. van de Josephstichting. De grootste en vrijwel enige -katholieke- schoolstichting in Eindhoven en ook de 'baas' van de kweekschool.
B. begon met powerplay: "Wanneer ik niet onmiddellijk op zou houden met mijn subversieve activiteiten, zou hij er hoogstpersoonlijk voor zorgen, dat ik geen baan zou krijgen bij zijn stichting. Mijn cijfers gaven geen aanleiding tot een verwijderen van school".
Ik ben nog altijd verbaasd waar ik de tegenwoordigheid van geest en lef vandaan haalde om hem te antwoorden: "Wanneer u meent dat mijn activiteiten aanleiding geven tot zo'n standpunt, dan komt dat mooi uit want dan wil ik ook niet voor uw stichting werken".

Na de kweekschool deed ik vanalles, behalve op een lagere school werken. Dat kwam de directeur van de Ambachtsschool in Valkenswaard ter ore. Hij bezocht mijn moeder en prees een vriend van hem aan die zat met een tekort aan leerkrachten. Deze school was een Jenaplanschool in Eindhoven en 'net iets voor mij'.
Ik ben gaan kijken en ben er drie jaar gebleven.
Alleen mijn aanstelling had voeten in de aarde: die moest goedgekeurd worden door inspecteur B. van de Josephstichting!!
Mijn hoofd der (Jenaplan) school zat in het bestuur van de Josephstichting. Hij geloofde zijn oren niet toen hij mijn verhaal hoorde.
Ik kreeg een vaste aanstelling en heb er nooit meer iets van gehoord.

Het lopen gaat steeds moeizamer.