Tineke:
Gister om 9.00 in ziekenhuis maar het was tot 12.30 wachten op de neuroloog.
Het was voor haar duidelijk.
In de rug op het niveau waar Peter eerder 2 maal bestraald is de tumor aan het doorgroeien, er is een mogelijkheid nog 1 maal te bestralen om het misschien nog iets te remmen.
De tintelingen en verminderde kracht in de linkerarm komen door de tumor die in de nekwervels aan het groeien is.
Peter heeft een laag Hb. van 4.3 en kan thuis bloedtransfusie krijgen.
Peter doet resoluut de armen over elkaar en zegt niet bestraald te willen worden, iets wat de neuroloog ,radioloog en ik delen, en naar huis te willen om wat op te knappen van de bloedtransfusie.
De radioloog is Dr. Moonen en is degene die 5 jaar geleden Peter 7 weken lang bestraald heeft,
de afgelopen tijd hebben we hem in de wandelgangen nog wel eens gesproken maar het is bijzonder hem nu op dit moment weer spreken.
Nog even bloedprikken en wachten op de ambulance.
Iedereen is allerliefst, de vaste radioloog in opleiding van de laatste tijd Dr. Steenbakkers , die op een symposium in het AVL is, komt nog even langs.
Als ik mijn waardering voor het uitspreek, ik heb wat met hem aan de telefoon gehangen spreekt hij dat ook voor ons uit.
Heel bijzonder.
Hij wil graag van ons horen hoe het verder gaat.
Thuisgekomen is Els van het GVT er snel met het bloed en is er tot een uur of 22.00.
Ze eet mee van de heerlijke soep van Ed en Joke.
Er is een bijzondere sfeer.
We wisten al dat ze een huisje met veel grond in Drente heeft gekocht en daar binnenkort naartoe verhuist. Ze is net als ik in Amsterdam zonder tuin opgegroeid en weet niets van planten.
Nou koren op de molen van Peter dus er wordt wat afgekletst en boeken bekeken en aangeraden.
Met ieder zak bloed die Peter krijgt knapt hij meer op.
Vannacht goed geslapen en samen met Guusje van de wijkverpleging Peter in de rolstoel getild.
Dat kan nu echt alleen met 2 personen.
Peter zit naast me te lezen en Kasper zit erbij te genieten van zijn net gearriveerde nieuwe laptop.
2 Comments:
Lieve Peter en Tineke
Wat is het goed steeds te kunnen lezen hoe het bij jullie gaat. Hoe moeilijk het is en wat een gedoe en geregel mat het lijf. En zoveel vverschillende beslissingen steeds.
Ik ben heel dankbaar dat jllie toch steeds de tijd vinden om een en ander op te schrijven. Dat is voor de mensen wat verder weg heel prettig om toch en beetje mee te kunnen leven en een beeld te hebben van hoe het bij jullie gaat.
Veel sterkte en kracht gewenst en liefs van Anneke
Hoi Peter,
De laatste tijd heb ik je niet meer gezien op school, dus vroeg me af hoe het is;sinds kort weet ik van je weblog, fijn om te weten hoe het nu is.Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen,ik zou het je niet nadoen.Wat kan je toch opknappen he, van een zak bloed!Nou, veel sterkte voor allemaal en liefs v.Brinie.
Een reactie posten
<< Home