Woensdag 30 december 2005

Het is wonderlijk hoe alles verschuift als je ziek wordt. Wat vooral opvalt is, dat je -mijn- wereld heel klein wordt. Het aantal contacten met mensen beperkt zich, het aantal mensen waarmee je contact hebt beperkt zich, kortom op het niveau van contacten vindt verandering plaats. Dat levert ook de broodnodige rust op. Maar het maakt ook schrijnend duidelijk dat je niet meer kunt wat je kon. Vaak voelt dat erg verdrietig. Het is ook onwennig voor mensen die mij kennen of en hoe en hoe vaak ze contact moeten leggen. De verschillen zijn groot. De een benadert me als vanouds, de ander neemt duidelijk meer afstand. Ik weet niet precies wat ik zelf zou doen in een vergelijkbare situatie.

Wanneer ik mijn gevoel volg, dan heb ik behoefte aan contact. Veel contact. Maar op de een of andere manier moet het passen bij de fysieke energie die ik wel of niet heb.