Tineke en ik hebben een rondrit gemaakt door een deel van Nederland. Vrijdag naar Otterlo, wandelen op de Hoge Veluwe en een stukje "wit" fietsen. 's Avonds eten in Otterlo en slapen in een B&B. 's Ochtends door naar Vaassen naar Kurt en Linda, gewandeld in de omgeving, eind van de middag naar Bellingwolde alwaar we sliepen in de plaatselijke herberg. 's Ochtends naar Herman en Babette en Boris, Birk, Dabbe, Janne en Win(tja en nog wat). De boerderij in ogenschouw genomen en eind van de middag naar Putten op de Veluwe voor de sauna. Aldaar geslapen en 's ochtends onze intrek genomen in Sauna de Drome. Fantastisch, echt een droom. 's Avonds gegeten en toen weer naar Amsterdam.
Pita belde toen ik in Bellingwolde buiten stond dat ze een lekke band had en geen plakspullen.Tja.

Ik ben met een vriendin naar een weekend Brandon Bays geweest. Zij is een Amerikaanse die zichzelf van kanker genezen heeft. Ze heeft een weg ontwikkeld, ze noemt het een reis, die je samen met een meer ervaren reiziger kunt gaan. Je daalt af in jezelf en komt in het reine met jezelf.
Ik vond het fascinerend hoe deze dame dat in het weekend deed. Wat een tomeloze energie. Wel heel Amerikaans ook.
Ik heb daarna een keer de reis gemaakt met die vriendin, maar ergens haperde het, jammer genoeg.
Morgen ga ik vier dagen op pad met Tineke: dagje wandelen, dagje Kurt, dagje Herman en een dagje sauna. Heerlijk.

Toen ik pas kort wist dat ik kanker had, kreeg ik van Bert en Anneke het boek "Prostate health in 90 days without drugs or surgery" van Larry Clapp.
Het boek bevat een negen punten plan om jezelf te genezen. Een van die punten behelst een gezond gebit. In het boek wordt er vanuit gegaan dat ontstekingen, wortelkanaalbehandelingen, vullingen, bruggen en kronen belastend zijn voor je immuum systeem. Ik had voortdurend latent last van mijn gebit.
Ik heb toen een gespecialiseerde tandarts in Haarlem bezocht. Hij heeft mijn gebit doorgemeten en we kwamen tot schrikwekkende waarden. Hij gaf een advies om dat te saneren bij een biologische tandarts. Die kwam met het advies: boven alles trekken en beneden alleen de voorste zes tanden behouden.
Ik vond het een ongelooflijk verlies om aan een prothese te moeten.Oftewel een kunstgebit.
Ik besloot om het te doen.

Op een dag belde Karel Lortije uit Mussel. Hij wilde op bezoek komen om eeuwig moes (een overblijvende koolsoort) op te halen. Jaren gelden had ik hem dat aangeboden.
Hij kwam en had het standaardwerk over Bach Remedies (bloesemtherapie) voor me bij.
En ook een flesje met druppels die hij speciaal op mij toegesneden had samengesteld.
Heel bijzonder

Uit: "La Belvedere" van A. Piere de Mandiargues

Il nést rien déssentiel a l'homme qui ne soit figure naturellement; dans le caillou, la plante ou la bete. (Vertaling: Er is niets wezenlijks in de mens dat niet al in de natuur voorkomt; in steen, plant of dier)

Alles wat op aarde voorkomt, komt uit dezelfde bron. Is van ons allemaal.DAt legt ons de plicht op om zorgvuldig om te gaan met al het aanwezige op aarde, het levende zowel als de niet levende materie.

Mijn speurtocht naar alternatieve genezers voerde me naar Eindhoven en wel naar Aqua Tilis op Eikenburg (een voormalig -of nog?- pensionaat)
In een van de voormalige leslokalen was een soort sauna ingericht. Ook was er in de sauna straling (?). Verder lagen op de saunaverwarming kruiden. Ondanks de verkleuring herkende ik ze als bladeren van de laurierkers.Je moest een maatje meenemen om je af te schrobben. Na een aantal keren zou er een test plaatsvinden met je zweet. Wat me tegenstond was het grote aantal doodzieke mensen wat zich binnen en buiten sleepte.
Ik had het adres uit een nummer van het blad Ode, die een hoofdartikel wijdde aan alternatieve vormen van kankerbehandeling.

Een van de vragen van de natuurarts was of ik alternatieve geneeswijzen had geprobeerd. Naast de allopathie (=reguliere geneeskunde).

Ik vind het wel een aardig idee om er een paar te noemen.

Ik ben -op advies- een aantal malen naar een man in Harmelen geweest. Hij was paranormaal begaafd en had na een ernstige persoonlijke crisis van hogerhand opdracht gekregen om de rest van zijn leven mensen te genezen.
Hij liet me veel water drinken en streek, terwijl ik lag, met zijn handen net boven mijn lichaam. Aan een plekje op mijn voet voelde hij of mijn nieren goed functioneerden en of ik dus genoeg gedronken had. 50% Kana op een goed antwoord

Gisteren met behulp van Sander -die vandaag met Catherine voor vijf maanden naar Mexico en Guatamala vertrekt- mijn weblogprobleem opgelost. Sinds mijn laatste stukje had ik ineens twee weblogs. En alle teksten kwamen op mijn nieuwe, laatste weblog.
Ik heb waarschijnlijk per ongeluk een nieuw weblog aangemaakt.
Mijn laatste teksten had ik -ook per ongeluk- al verwijderd. Begin nu met verder te gaan waar ik was.
Ik ben afagelopen donderdag bij een natuurarts in Eindhoven geweest, Jes Schalkwijk.
Zij heeft me medicijnen voorgeschreven om mijn immuumsysteem op te krikken. Verder mag ik geen koffie meer, alleen wanneer ik er ontzettend van geniet(!).
Verder veel luieren, lezen en water, douche, bad, sauna.
Het is niet zo moeilijk, alleen voel ik me wel vreselijk beroerd, nadat ik met die medicijnen begonnen ben.

Een paar foto's van de ontwikkeling van de moestuin. Vooral onze enorme composthopen en het aanvliegen van een zwerm bijen.

 
 

 
 

 
 

 
 

 
 

 
 

Vandaag de zaden uitgezocht voor de moestuin het komende jaar. We hebben nog heel veel. Soms kan ik het me nauwelijks voorstellen dat we de volkstuin pas een jaar hebben. In deze korte spanne tijds hebben we alle paadjes veranderd, alle hekken vernieuwd, kas afgebroken en een nieuwe geplaatst, koude bak en opkweekplaats gemaakt,vaste planten(sier)opgekweeekt, struiken en bomen geplant, een afdak gemaakt voor kachelhout en een ander voor timmerhout, vele planten opgekeekt, heel veel compost gemaakt, een aarbeienbed aangelegd, een stenen trapje naar de sloot, een tuintje voor Katinka, een insectenhotel, oppottafel, inventaris schuur opgeruimd en heringericht, tja en da's slechts een greep.
Ik zou zeggen, kom kijken en genieten. En ik durf wel te zeggen dat er -bij voorafaankondiging- koffie kklaar staat!
En ja....we hebben ook nog groente geteeld en geoogst.

Van Pita de Kohnstammlezing van Kees Schuyt gekregen. Het doet me dan wel wat als zo'n man zo'n doorwrocht en erudiet verhaal kan houden. Het ging over de rol die het onderwijs heeft en toebedeeld krijgt. Vooral het stuk over de eigen verantwoordelijkheid van het onderwijs was me als rechtgeaard Jenaplanner uit het hart gegrepen. Maar ook dat het onderwijs de ontwikkelingen in de maatschappij volgt en er niet omheen kan dat wat er aan problemen buiten de school leven, die hun weerspiegeling vinden binnen de scholen.
Goeie en heldere analyse.Hij is vast ergens binnen de UVA te lezen.

Weliswaar tevergeefs, de bomen die ik ooit plantte wiegden tot nu toe hun kruinen nog altijd boven de hoofden van latere bewoners, maar dat weet je vantevoren niet en je kunt je toch al gratis verheugen in het vooruitzicht op hun machtig lover. De tuinier leeft niet bij de dag: de wortels moeten aanslaan, het zaad moet ontkiemen, de zoden moeten aaneensluiten.
Behalve misschien kinderen hebben, is er niets zo toekomstgericht als tuinieren.En, afgezien van de bomen dan, is het een prettig want haalbaar soort toekomst, eentje die je zelf gadeslaat en met gieter, mest en turfmolm bijstaat.Ook de aanschaf van boeken is toekomstgericht (want je moet ze nog lezen), maar de misere zowel als de grandeur van tuinieren is dat je de zaak in de hand hebt.
Er moet bijvooorbeeld zon bij komen.Ik huiver bij de gedachte aan het vorige jaar dat van winter op herfst verliep zonder noemenswaardige lente en zomer. Alleen al daarom moet het dit jaar mooi weer worden, maar hoewel ik gisteren, vanwege de verjaardag van de koningin van Engeland, uitvoerig op de World Service van de BBC hoorde hoe God voor zijn ontelbare zegeningen geprezen werd, rechtvaardig is de weerbrenger niet. Het is dit jaar de koudste april van de eeuw geweest.
Tuinieren is hopen en hopen is bij de dag leven met een voorschot op de toekomst."


Uit: "Toekomstmuziek" Renate Rubenstein

Het was misschien wat gemeen om de tekst van gister en vandaag in twee te hakken en gisteren in het midden te laten wie de tekst geschreven had.

Vandaag een rustdag, na mijn bezoek aan smoeder en smarlies gisteren.

TOEKOMSTMUZIEK

Tuinieren is een echte hartstocht, door mij pas vrij laat, achter in de dertig, ontdekt toen ik een buitenhuisje kreeg en van planten niets helemaal niets wist. Anneke V. stuurde mij een lijstje met vijf namen van planten die ze me op een wandeling aangewezen had (wilgeroosje, herinner ik me), Peter V. schetste vier eenvoudige vogels die je aan hun snavel uit elkaar kunt houden (vink en mees, herinner ik me)en mijn broertje vertelde me dat aardappels niet aan de plant, maar in de grond groeien. Een nieuwe hartstocht was geboren en ik schafte me een plankje vol plantenboeken aan.Alles moest ik opzoeken en weer opnieuw opzoeken, want ik vergat bijna evenveel als ik leerde, zodat een residu aan kennis pas op de lange duur ontstond. Boekenkennis, maar niet van echt te onderscheiden. De 'groene vingers', die mij wel eens toegedacht worden, zijn in werkelijkheid boekenkennis.
Op dat eerste buitenhuisje volgden twee, drie andere (het platteland is nog lawaaiiger gemotoriseerd dan de stad) en sinds dertien jaar ben ik ze allemaal kwijt en ben in de stad gevorderd van platje naar binnenplaats, naar tuintje, naar mijn huidige, nog vrijwel kale patio. (Er is dus nog leven na je veertigste.) Maar wat bleef is de behoefte om alles in boeken op te zoeken en even later wederom na te lezen. Het is net de bijbel, het lijkt allemaal op elkaar maar steeds moet je controleren of je een detail wel goed onthouden hebt.
Vanwege de kaalte van de patio en de goedheid van hun hart, komen vrienden en vriendinnen mij pollen van planten brengen, uit hun eigen tuin of van de bloemenmarkt. Wat ik in mijn vorige stadstuin ontdekte en nu weer merk: met iemand werken in de tuin is een van de prettigste dingen die je met mensen kunt doen. Prettiger bijvoorbeeld dan gewoon praten, want het gaat gepaerd met een aangename, ontspannen, gedachteloze manier van praten, te vergelijken met het gepraat dat ik in mijn kinderslaapkamer hoorde vanuit de kamer ernaast waar mijn ouders met hun vrienden een kaartspel speelden dat, geloof ik, skaat heette. (Zal wel een Duits woord geweest zijn.) Bovendien bouw je intussen aan een tuin, iets dat het dichtste bij het paradijs komt als voor mensen mogelijk is.
(Wordt vervolgd)

Het is ongelooflijk lastig om evenwicht te houden. Om te kiezen in wat ik doe en laat. Ik kan natuurlijk proberen om te doen zoals ik altijd deed. Maar alleen al het simpele feit dat mijn lijf dat niet toestaat, confronteert me met alle keuzes die te maken zijn. Om nog maar niet te praten over alle keuzes die iedereen om me heen maakt of niet maakt.Het valt me zwaar.

Gister Onno uit Bommel op bezoek. Die gaat Saoy schapen houden. 's Middags Catherine op bezoek, die gaat naar Guatamala. Vanochtend Marianne van Lier van Oase aan de telefoon, die gaa(t)n op bezoek komen Vanmiddag Nico zijn optrekje in Oostzaan aanschouwt en hem vertelt hoe je gras aanlegt op beton. Volgens de Ajax/Arena methode....
En morgen met Pita naar mijn moeder in Valkenswaard met een bezoekje aan mijn zus Marlies. Die hebben ze stevig bij haar kladden gehad in het ziekenhuis