Weliswaar tevergeefs, de bomen die ik ooit plantte wiegden tot nu toe hun kruinen nog altijd boven de hoofden van latere bewoners, maar dat weet je vantevoren niet en je kunt je toch al gratis verheugen in het vooruitzicht op hun machtig lover. De tuinier leeft niet bij de dag: de wortels moeten aanslaan, het zaad moet ontkiemen, de zoden moeten aaneensluiten.
Behalve misschien kinderen hebben, is er niets zo toekomstgericht als tuinieren.En, afgezien van de bomen dan, is het een prettig want haalbaar soort toekomst, eentje die je zelf gadeslaat en met gieter, mest en turfmolm bijstaat.Ook de aanschaf van boeken is toekomstgericht (want je moet ze nog lezen), maar de misere zowel als de grandeur van tuinieren is dat je de zaak in de hand hebt.
Er moet bijvooorbeeld zon bij komen.Ik huiver bij de gedachte aan het vorige jaar dat van winter op herfst verliep zonder noemenswaardige lente en zomer. Alleen al daarom moet het dit jaar mooi weer worden, maar hoewel ik gisteren, vanwege de verjaardag van de koningin van Engeland, uitvoerig op de World Service van de BBC hoorde hoe God voor zijn ontelbare zegeningen geprezen werd, rechtvaardig is de weerbrenger niet. Het is dit jaar de koudste april van de eeuw geweest.
Tuinieren is hopen en hopen is bij de dag leven met een voorschot op de toekomst."


Uit: "Toekomstmuziek" Renate Rubenstein

Het was misschien wat gemeen om de tekst van gister en vandaag in twee te hakken en gisteren in het midden te laten wie de tekst geschreven had.