Vandaag een rustdag, na mijn bezoek aan smoeder en smarlies gisteren.

TOEKOMSTMUZIEK

Tuinieren is een echte hartstocht, door mij pas vrij laat, achter in de dertig, ontdekt toen ik een buitenhuisje kreeg en van planten niets helemaal niets wist. Anneke V. stuurde mij een lijstje met vijf namen van planten die ze me op een wandeling aangewezen had (wilgeroosje, herinner ik me), Peter V. schetste vier eenvoudige vogels die je aan hun snavel uit elkaar kunt houden (vink en mees, herinner ik me)en mijn broertje vertelde me dat aardappels niet aan de plant, maar in de grond groeien. Een nieuwe hartstocht was geboren en ik schafte me een plankje vol plantenboeken aan.Alles moest ik opzoeken en weer opnieuw opzoeken, want ik vergat bijna evenveel als ik leerde, zodat een residu aan kennis pas op de lange duur ontstond. Boekenkennis, maar niet van echt te onderscheiden. De 'groene vingers', die mij wel eens toegedacht worden, zijn in werkelijkheid boekenkennis.
Op dat eerste buitenhuisje volgden twee, drie andere (het platteland is nog lawaaiiger gemotoriseerd dan de stad) en sinds dertien jaar ben ik ze allemaal kwijt en ben in de stad gevorderd van platje naar binnenplaats, naar tuintje, naar mijn huidige, nog vrijwel kale patio. (Er is dus nog leven na je veertigste.) Maar wat bleef is de behoefte om alles in boeken op te zoeken en even later wederom na te lezen. Het is net de bijbel, het lijkt allemaal op elkaar maar steeds moet je controleren of je een detail wel goed onthouden hebt.
Vanwege de kaalte van de patio en de goedheid van hun hart, komen vrienden en vriendinnen mij pollen van planten brengen, uit hun eigen tuin of van de bloemenmarkt. Wat ik in mijn vorige stadstuin ontdekte en nu weer merk: met iemand werken in de tuin is een van de prettigste dingen die je met mensen kunt doen. Prettiger bijvoorbeeld dan gewoon praten, want het gaat gepaerd met een aangename, ontspannen, gedachteloze manier van praten, te vergelijken met het gepraat dat ik in mijn kinderslaapkamer hoorde vanuit de kamer ernaast waar mijn ouders met hun vrienden een kaartspel speelden dat, geloof ik, skaat heette. (Zal wel een Duits woord geweest zijn.) Bovendien bouw je intussen aan een tuin, iets dat het dichtste bij het paradijs komt als voor mensen mogelijk is.
(Wordt vervolgd)