Ik krijg -naast de 'comments' op het weblog- regelmatig mailtjes over het dagboek.
Het is grappig dat veel mensen moeite hebben met wat ze noemen 'het prive karakter van het weblog'. Alsof ze stiekem meelezen.
Ik maak het dagboek echter zo dat het voor iedereen openbaar is. Maar tegelijkertijd probeer ik wel heel persoonlijk te zijn, met name over mijn ziek-zijn.
Ik krijg er ook steeds meer schik in. Het kost ook minder moeite.

In de beegintijd van mijn ziekte kreeg ik via Henk de tip dat er in Zeist een priester was van mijn leeftijd met langjarige prostaatkanker en hoge PSA waarden.
(PSA id de tumormarker)
Ik heb contact met hem gezocht en kreeg zijn vrouw aan de telefoon. Zij vertelde me vanalles, maar het eind van het liedje was dat ik bij haar op tekenles ging. Ik moest met houtskool een afbeelding tekenen en die vervolgens met mijn handen in een vloeiende beweging tot een beeld wrijven. Ik kreeg behalve twee inktzwarte handen een soort mist op papier. Zij zag er van alles in en drong aan op veelvuldige en frequente terugkeer. Er viel nog aardig wat vuiltjes weg te wrijven.
Ik ben niet meer geweest.