Rijkdom en schaarste

Ik vind het fascinerend om te filosoferen over boeren.
Hoe komt het toch dat ze over de hele wereld veel te weinig voor hun producten krijgen?
Hoe komt het dat de tussenhandel veel meer verdient aan het kopen en weer verkopen van voedsel? Terwijl dat een veel simpeler taak lijkt dan grond bewerken, zaaien, oogsten en afhankelijk zijn van het weer, plagen en wat dies al niet meer zij.
Uiteindelijk is maar een heel klein deel van wat een consument neertelt voor voedsel voor de boer.
Het feit dat voedingsmiddelen nog steeds in Nederland spotgoedkoop zijn heeft alles te maken met de lage marktprijs die de Nederlandse en de mondiale boer voor zijn producten krijgt.
Geen wonder dat door de prijsslag in de supermarkten de producenten (de boeren) nog minder gaan krijgen. En dat dit ook gevolgen heeft voor eerlijk geproduceerde (biologische) en verhandelde (Fair Trade) producten.
Waarom blijven boeren massaal produceren? Waarom staken ze niet voor een betere prijs?
Zou er eerst schaarste moeten ontstaan op de voedingsmiddelenmarkt? Zou dan de prijs van de porducten een juiste afspiegeling worden van door boeren geleverde inspanningen en gelopen bedrijfsrisico's?
Ik vind het schokkend om te lezen dat de supermarkten per jaar voor tweehonderd euro aan voedingsmiddelen weggooien. De hoeveelheid brood die we met alle Nederlanders samen weggooien is immens. Veel voedselproductie is uitermate slecht voor het milieu.
Allemaal signalen dat we de ruime bechikbaarheid van voedsel niet op waarde weten te schatten. Dat lekker, gevarieerd en gezond eten prima samen kunnen gaan en goed voor het milieu kan zijn.
Dat vergt een consument die weet wat de consequenties van zijn voedselkeuzes zijn.
En dan gaan we er met zijn allen, in Nederland zowel als wereldwijd op vooruit.