Op het afscheid van de Bikkershof kreeg ik een boek aangeboden."Het geluk van de tuin" heette het. Ik had al een recent exemplaar en ook een oudere,originele versie.
Ruilen dus, want ik wilde wel graag een boek. Marian heeft het geruild tegen "Last child in the woods"van Richard Louv.Met als ondertitel "Saving children from nature-deficit disorder".
Het is een Amerikaans boek en ik vind het een bijzonder boek. Het citeert ongelooflijk veel ander onderzoek. Dat vind ik niet zo sterk omdat het niet altijd de kern van het verhaal ondersteunt.
De kern van het verhaal is echter ijzersterk: door de opkomst van televisie en computers is de vanzelfsprekenheid dat kinderen buiten spelen afgenomen. Daardoor komen ze minder in contact met de natuur. En door die afstand krijgt de natuur c.q. het buiten spelen ook iets onbekends. En onbekend maakt onbemind.
De meest simpele existentiele ervaringen gaan aan de neuzen van onze jeugd voorbij.
Zoals op je blote voeten door het gras lopen, de geur van een bos na een regenbui, de angst voor het donker, op je rug naar de wolken of de sterren kijken, spelen met zand en water, verhoudingen krijgen met lieveheersbeestjes en al die andere dieren,
en ga zo maar door.
Wat ontbreekt in het boek is de relatie met ons eten: welk kind wil nog voedsel waarvan ze weten dat het in of op de grond gegroeid is? Ze willen vlees waarvan niet zichtbaar is dat het ooit een levend dier was en welk heeft wel eens een dier geslacht of zien slachten? Voedsel moet bij voorkeur geen eigen smaak hebben, maar bekend smaken en dan vooral naar suikers en scherpe specerijen.
Steeds minder mensen weten hoe groente en fruit groeit. Supermarkten bieden steeds meer kant en klaar maaltijden en half bereide ingredienten aan.
Terug naar Louv.Wat heel sterk is in zijn boek is de aandacht voor de negatieve aspecten van het minder buiten zijn van kinderen. Minder sociale contacten, ADD (Attention Deficit Disorder oftewel moeilijk je aandacht ergens bij kunnen houden), depressiviteit en onregelmatig eten (veel grazen en vrijwel geen groente en fruit en een overmaat aan suikers, die dan weer een risico voor diabetes in kunnen houden)wat kan leiden tot ondervoeding of overgewicht.
Wat hij schrijft over mogelijke oplossingsrichtingen kom ik nog terug.
7 Comments:
Broeder,
Een boekbespreking als uit het hart gegrepen. Hoe maakt éénoog de blinden ziend?
Veel sterkte.
L.
we houden ons van harte aanbevolen voor een boekbespreking in Oase.
Kom je nog eens langs? Na 3 mei zijn we terug van een korte studiereis/vakantie en zullen we bellen om iets af te spreken. We komen ook graag naar jou als dat beter uitkomt.
Groeten en liefs, Marianne en Willy
Ik ben wel heel benieuwd naar de oplossingen.... wat zijn de mogelijkheden voor mensen in de stad in zo'n klein landje als Nederland? En met alle technologische ontwikkelingen die zich maar blijven uitbreiden? Globalisering...meer ruimte... misschien moet er wel iets heel rigoreus gebeuren voordat mensen weer open gaan staan voor de natuur en al haar bronnen.
Dag Peter,
Sorry dat ik "misbruik" maak van deze blogspot. Ik weet echter geen andere manier om je te kunnen bereiken. Ik had je namelijk graag een keer gemaild/gesproken over een "problematiek" die zich stelt bij het ontwerpen van een mandelige tuin in Eva-Lanxmeer. Boeiend m.i.: hoe kun je wérkelijk sociaal en ecologisch tegelijk zijn (argwanende "lagere klasse", veel ecologischer in haar denken dan ze het zelf vermoedt, verzoenen met "arrogantere" "hogere", die wel beweert sociaal en ecologisch te zijn, maar...) Begrijp je wat ik bedoel? Een voorbeeld: er wordt hooghartig neergekeken op het verlangen van de eerste groep naar rust en overzicht (een zekere orde)... Ecologie wordt versmald tot wild en woest, alsof rust en beschutting niet tot de natuur behoren... En alsof alle tuinen "lekker open" kunnen zijn: m.i. niet op zo'n vlakte met ijzige, ongebroken winden!... En alsof je niet mag nadenken over hoe je het geluid van de N320 zou kunnen breken... En alsof inspiratie zoeken bij boerenerven (en hun eeuwenoude kennis!) en begijnhoven een stap achteruit zou zijn! - etcetera etcetera
Hartelijk dank voor een reactie!
Lieve Verhelst
nu nog in Bilthoven
030-2740504
06-20070911
lv_verhelst@yahoo.com
Hoi Peter,
Leuk dat je een ander boek gevonden hebt. Ik verbaas me er ook over hoe vaak het voor komt dat mensen zo weinig weten van de natuur en niet alleen het tuin maar ook het weer. Komt misschien ook omdat ik wel op het platteland ben opgegroeid.
De plantjesruildag in de Bikkershof is uitgesteld naar 21 mei en natuurlijk zijn jullie net als vorig jaar weer van harte welkom. Vroeg me af of jij vrijdag 5 mei thuis bent om jullie tuin te komen bewonderen.
groeten joyce
Beste Peter,
Verrast dat je 'Last Child in the Woods' gekregen en gelezen hebt. Ik was een van de eersten in ons land (waarschijnlijk zelfs de eerste) die het boek ontdekt heeft, dankzij een Amerikaanse vriendin die me erop attendeerde. Sindsdien is de belangstelling bij ons erg gegroeid, vooral door het artikel van Jana Verboom (een goede bekende van mij) erover in Trouw.
De oplossing voor het probleem is in ons dichtbevolkte land niet zo gemakkelijk. Ik denk dat je meer dingen tegelijk moet doen: schoolnatuurtuinen stimuleren, natuurspeelplaatsen idem en dan ook in de stad en niet alleen aan de rand of nog verder weg, stadskinderen in contact brengen met boeren zodat ze weer ween waar hun eten vandaan komt (je hebt gelijk dat dit een wezenlijk aangrijpingspunt is), etc.Voor kinderen in verschillende leefsitiaties kunnen er dan verschillende aangrijpingspunten zijn. Er is een groepje met Jana Verboom en mijzelf en iemand anders dat aan een Nederlandse vertaling/ bewerking van het boek werkt en we hopen dat het vooral bij ouders veel zal losmaken, zoals ook in Amerika het geval is. Op het ministerie van Landbouw, enz. is het boek bijna een cultboek aan het worden, zelfs de minister heeft het erover in toespraken, evenals de hoogste natuurambtenaar aldaar, Andre van der Zande. Financiële ondersteuning van het ministerie is waarschijnlijk.
Kom je nog een keer langs om naar de door jou gemaakte vijver te kijken? Dan kunnen we het ook over het voorgaande hebben.
Kees Both
Ha Peter, ben benieuwd naar hoe het je vergaat. Uit eigen ervaring weet ik dat het geen sinecure is, onderwerp van 3 nachten te zijn, hartelijke groet, Nelke
Een reactie posten
<< Home