Uit: "HetZandkasteel" van Ton van der Lee
"Ten eerste, een paard is moedig. Ten tweede, een paard is sterk.
Ten derde, wie een paard heeft, overwint in de strijd. En tenslotte, iedereen houdt van een paard. "

Bij de bouw van het huis wordt op de vier hoeken van het huis een paardenbot onder de fundamenten begraven. Dit om de toekomstige bewoners te vrijwaren van malheur. Dit "ritueel van het paard" wordt prachtig beschreven in het boek.
Zoals het boek sowieso een onuitwisbare indruk bij me heeft achtergelaten.
Het zou zomaar toegevoegd kunnen worden aan het boek van Pieter van der Ree: "Organische architectuur" Mens en natuur als inspriratiebron voor het bouwen.

Wat me vooral trof zijn de prachtige beschrijvingen van mensen en landschappen. Daarnaast worden hun interacties uitermate liefdevol geportretteerd. Nergens idealiseert hij Afrika, maar zijn genegenheid voor dit werelddeel is immens. Nergens veroordeelt hij Europa, maar zijn kritische geest kraakt harde noten over zijn geboortegrond.

Het is een existentieel boek, een boek dat vragen oproept over de zin van ons leven.
Het enorme doorgeschoten materalisme in het Westen.
Ik was erdoor geroerd.