Deze tijd van het jaar is altijd heel bijzonder omdat de lindenbomen bloeien.
Zij verspreiden voor mij een van de meest bedwelmende geuren. En vooral bij een lindenlaan lijkt het vaak of je door wolken lindennbloesemgeuren fietst.
Lindenbloesemhoning is heel dun vloeibaar en heeft een pepermuntachtige smaak waaraan de honing makkelijk te herkennen valt.
Bijzonder aan de lindenbomen zijn ook de luizen die de nervatuur van de bladeren bij warm en droog weer aanbijten om de suikers eruit te likken. Door de gaatjes in de bladeren lekt er vervolgens bladhoning op de grond. Eronder geparkeerde auto's kunnen dan plakkerig worden.
Mieren hebben de neiging om de luizen te stimuleren om zoveel mogelijk gaatjes in de bladeren te maken. Het zogenaamde "melken"van de luizen door de mieren.
Deze bladhoning -door bijen van de bladeren gelikt- is van hoge kwaliteit. Er zit een grote diversiteit aan stoffen in. In Duitsland en de Alpenlanden wordt deze honing in naaldbossen gewonnen en heet dan "Waldhonig" en is daar een delicatesse.
Lindenbloesem levert een zoet geurende thee op, die ontspannend heet te zijn. Maar los van dat ontspannende is deze thee gewoon heel lekker.