De pijnbestrijding is laag, maar wel nodig. Ik voel me prettiger bij een lagere dosis, maar een te lage dosis levert weer pijn en last op. Het is lastig om het midden te houden.
Gister was Kees op bezoek en later op de middag kwamen Jonathan en Pita. Ik vind het dan lastig om mijn weg te vinden. Enerzijds vind ik het heerlijk dat ze er zijn, anderzijds kost me het me -soms meer soms minder- energie, die ik maar mondjesmaat heb. Ik heb daar geen oplossing voor, behalve dat ik hoop iedereen niet schroomt om me te bezoeken. De enige vraag die ik heb is om mij een beetje in de gaten te willen houden en wanneer ik erg afhaak, me dan maar even te laten en een kopje thee te gaan zetten of een boekje te gaan lezen.
De gevoelens die ik soms heb bij bezoek zijn ook heel overweldigend en confronterend.Aan de ene kant is er het onvermogen van een haperend lichaam, aan de andere kant de gezonde geest die zo graag nog vanallles wil. Met name bij Pita en Jonathan -met hun wereld aan hun jeugdige voeten- voel ik me als een vis in het water
en tegelijkertijd als een uit de viskom gevallen goudvis. En dat levert grote gevoelens en emoties op. Ik geniet van ze.