Het is een verschrikkelijk gezicht om de scan te zien met je eigen lijf daarop vergeven van de de tumoren. Ik realiseerde me al lang dat ik in gestolen tijd leef. Maar zo'n scan laat niets aan duidelijkheid over.
Ook in de behandeling mag ik kiezen: tussen gebeten worden door de hond of de kat. Maar gebeten word ik. De opties zijn bestralen (snelwerkend, weinig bijwerkingen, maar plaatselijk), isotopeninjectie (traagwerkend, beslaat alle tumoren, slaat niet bij iedereen aan, kans op bijwerkingen) en chemokuren (daar weet ik het fijne nog niet van, maar ik ben er bepaald niet gerust op).
Morgen maar eens eerst de bestraling.
Ik heb van Jos een boek over vogels van Hans Dorrestein gekregen. Het is een fotoboek maar bevat zowel vogel- als ander commentaar van de schrijver. Ben dol op Dorrestein en vogels, dat wordt vast een vruchtbare combi.
Ik had een wedstrijdje uitgeschreven tussen Marlies en Laurens, Jonathan en Pita en Tineke wat betreft hun kennis van het Amsterdamse dialect. Vijftig woorden, de helft Amsterdams-Nederlands en de andere helft Nederlands-Amsterdams.
Tineke had gewonnen met 22 goed, Jonathan (met/zonder Pita) 21 goed en Marlies/Laurens 14 goed. En dat mag heel goed worden genoemd voor een uitwedstrijd.
De eerste prijs was het boek "Stout" van Marlies Dekkers en Heleen van Royen.
Gister heb ik met Tineke spullen opgehaald van de moestuin. O.a. zaaibakjes, planten(Veronica, teunisbloem, kaardebol, regenboogsnijbiet en twee soorten sleutelbloemen).
Vooral die tweejarigen als teunisbloem en kaardebol willen wel kiemen in zo'n open tuin. Ik ga zaaien.
1 Comments:
Hoi Peter,
Nou dat klinkt heftig, een scan van je eigen lijf vergeven van de tumoren. Ik wens je dat je goed kunt omgaan met dat beeld en tot de beste keuze voor behandeling zal komen (en of dat de kat of de hond is ... geen idee). Voor woensdag sterkte gewenst met de bestralingen.
En ik vond het einde van je bericht mooi: ondanks alles toch weer gaan zaaien. Hartegroet, Karin
Een reactie posten
<< Home