Vandaag contact met de radiotherapeut over de bestraling. Vooral mijn moeizaam functionerende heup was onderwerp van gesprek. Er is nog hoop. Het duurt soms tot acht weke voor er effect is. Vier weken is echter heel gewoon. Dat betekent dat we nog de kans op spontane 'genezing' hebben tot volgende week vrijdag. Dan hebben we opnieuw contact.
Ik vind wel dat het op gang komen met lopen inmiddels dramatische proporties begint aan te nemen. Het doet pijn en ik heb steeds het gevoel dat ik door mijn (linker)heup zak.

Mark Peels belde. De zoon van Piet Peels, mijn neef en die is weer de zoon van de oudste broer van mijn vader: Ome Janus. Ome Janus en Piet hun vrouw en moeder overleed toen Piet vijftien was aan leverkanker. De eerste jaren kwamen ze bij ons warm eten, ze woonden schuin tegenover ons in dezelfde straat. Mijn moeder deed (=poetste) hun huis eens per week. Toen Ome Janus een paar jaar later overleed aan een hersenbloeding kwam Piet bij ons in huis wonen. Dat was gek. Hij was heel anders dan wij. Opeens was ik niet meer de oudste. Maar dat was uitsluitend in jaren gerekend. Alles in huis was opeens ook krapper en Piet vroeg of hij een ei mocht bakken. Dat deden wij niet, want dat mocht altijd.