Tineke:

Om half twee vanmiddag trof ik Peter huilend aan in bed.
Hij had na de injectie die 2 uur voor de scan gegeven wordt meer dan een uur in het bed op de gang staan wachten voor hij teruggereden werd naar zijn kamer. Hij had het koud, moest plassen, voelde zich ellendig.
Mijn lief getroost en gekoesterd en toen onderging mijn kanjer de scan waar hij erg tegenop zag, met name het deel waarbij hij met zijn hoofd en bovenlichaam vlak onder het apparaat moest liggen.
Het stilliggen kostte moeite en Pe kreeg pijn aan zijn rechter bil.
Maar met wat afleiding doorstond hij het half uur stilliggen.

Terug op de kamer dan eindelijk eten en Pita met Jonathan op bezoek.
Terwijl Peter sliep kregen we van hem de opdracht mee het dakterras te bekijken.
Daar een tijd zitten praten, ik een potje zitten huilen en Jonathan sprak over zijn gemengde gevoelens bij zijn naderende vertrek naar Berkeley terwijl Peter zo ziek is.
We weten wel dat Peter het een prachtige kans voor hem vindt en er heel enthousiast over is.