In de vijftiger en zestiger jaren van de vorige eeuw werd de behoefte aan geschoold personeel groter. De gangbare bronnen waren niet meer in staat om aan die grotere vraag te voldoen. Dus werd er studiefinancering in het leven geroepen en aangeboden aan studenten uit de middenklasse en de slimme jongens en meisjes uit de arbeidersklasse, die klasse bestond toen nog!
Er zijn veel schrijfsels bekend van mensen die door deze ontwikkelingen in een of twee generaties een "mars door de maatschappelijke klassen maakten". De schrijver A.F.Th. van der Heijden is voor mij een leuk voorbeeld. Aan de ene kant omdat hij uit een vergelijkbaar dorp (Geldrop) komt, maar ook omdat de omgeving (Eindhoven) dezelfde is. Veel delen we ook omdat we ongeveer even oud zijn. Zeker delen we de maatschappelijke veranderingen in de zestiger jaren van de vorige eeuw. Zo werd ik in de derde klas van de Kweekschool (we schrijven dan 1968) naar huis gestuurd om mijn spijkerbroek te verruilen voor een "decent exemplaar".
Vervolgens ging ik naar huis en kwam die dag niet meer terug. De sfeer was inmiddels dusdanig dat de leiding van de school het wel uit hoofd liet om in te grijpen: dat leverde alleen maar meer ellende op.kaarten
De lestijden waren lang en vaak niet boeiend. Veel tijd bracht ik door met kaarten (rikken) in de kantine. Af en toe volgde dan het verzoek van een leraar om wat vaker in de les te verschijnen.
Het echte leven speelde zich voor mij buiten school af. Daar deed ik mijn inspiratie op. Op de voetbalclub, naast speler was ik jeugdtrainer en scheidsrechter. Op het jongerencentrum Akwaradius, naast voorzitter was ik best bereid om een verbouwing te entameren en uit te voeren of om zonodig een pilsje te tappen. Legendarisch is het verhaal van de piano die we van de zolderverdieping via de brandtrap naar beneden lieten vallen. Het geluid van het breken van het klankbord kan ik me nog steeds voor de geest halen. Maar ook de verontwaardiging van de pastoor om het enorme gat en gebroken tegels.