Het is zondagmiddag kwart voor vier. Catherine en Sander zijn juist weg. Ze hebben geholpen om een anti doorlig matras te installeren. Voor het eerst had ik last van zere plekken bij het liggen overdag. Ik probeer wat meer en langer op te zijn, maar dat valt niet mee. Snel moe en last van pijn in mijn buik. Jet van het GVT (Gespecialiseerde Verpleging Thuis) was er vanochtend en is een schat. Heel betrokken, stelt de goede vragen en handelt vervolgens kordaat. Op zulke mensen moeten we zuinig zijn. Zo heeft ze vanochtend mijn blaas geinspecteerd en toen ik vrijdag plotsklaps zat met een verstopte afvoer van mijn catheder was ze er in no time en loste een en ander op.
Ik slaap nog wel goed, maar ik zie ook hoe alles steeds meer aan kwaliteit verliest en ook niet meer te herstellen valt.