Het blijft allemaal moeizaam en verwarrend voor mij. Ik kom het dichtste bij dat ik me geen raad weet met mjn situatie.
Gister was Catherine er. Dat is aangenaam omdat er een gesprek plaatsvindt dat de moeite waard is. Ook beweegt ze mijn verlamde benen.
Ik had de afgelopen dagen bloed bij mijn urine. Dat lijkt sinds vanmiddag gestopt. Gelukkig. Gisteravond heb ik ook een nieuw injectienaaldje voor de morfinepomp gekregen. Dat verwisselen gebeurt eens in de drie tot vier dagen.
Vandaag kwam Jos langs met lekkers. En Ruud van het GVT om iets aan de pomp te doen. Ik wil ook graag met hem praten over mijn huidige situatie.