Ik heb van Tineke voor mijn verjaardag een horloge gekregen. Het is afgeleid van een Zwitserse spoorwegklok en ik vind hem prachtig.

Mijn moeder belde. Ze had aardappelen gerooid. De honderd poters van mijn overenthousiaste zus Marlies. De aardappelen reageren op de warmte van de afgelopen zomer. Ze groeien minder hard, liggen sneller 'bloot' boven de grond en worden groen,
beginnen al met het maken van uitlopers en ze rooien makkelijk. Zeker een aardappel als Nicola heeft dan een wit velletje.

De moestuin heeft het moeilijk. Het is ook een bijzondere omschakeling: van heet en droog naar veel kouder en heel veel regen. Ik ben tevreden over het waterbufferend vermogen van onze kleigrond. Na twee jaar van veel organisch materiaal toevoegen, compost, er niet over lopen dan met planken, maximale voedselpomp (= het laten groeien van diepwortelende planten, die je afsnijdt en composteert en waarvan de wortel afsterft in de grond) is de grond in een goede conditie. Voor mij is dat vijftig procent minerale stof, vijfentwintig procent water en vijfentwintig procent lucht. Een klein deel is dan organisch materiaal wat uiteindelijk humus wordt.
De bewerkbaarheid van de grond is al veel beter. Tijdens de droogte van de afgelopen periode kregen we ook veel later scheuren in de grond (maar we kregen ze wel!).Kortom er is nog werk aan de winkel.
Uiteindelijk is het doel om de grond te voeden, zodat die de (alle!) planten kan voeden. En niet de plant rechtsstreeks te voeden.