Net terug van het bezoek aan de neuroloog in het AvL. Uit zijn onderzoek blijkt dat de sensibiliteit (gevoel) van voeten en onderbenen verminderd is.
De tumor drukt op de zenuwvezels van de 10e borstwervel, die nu bestraald is.
Als eerste valt het gevoel uit en later gaat de spierkracht uitvallen en dat lijkt nu nog niet het geval.
Hij wil zo spoedig mogelijk een MRI scan en mij maandag terugzien. De Dexamethason (een Prednison achtig product) wordt in een lagere dosis voortgezet. Er is met name uitval in mijn voeten, waardoor ik slecht loop. Verder heb ik last van een schrijnende pijn in mijn onderbuik.
Ook deze pijn zou te verklaren zijn vanuit de rug.
Vannacht slecht geslapen. Vaak -15 keer- eruit om te plassen en pijn in de buik. Pas na snelwerkende opiaten kreeg ik een en ander in de hand maar toen was het al vroeg in de ochtend. Ik voel me redelijk gebroken.
De prognose van de neuroloog is dat de effecten van de bestraling op mijn rug een behoorlijk aantal weken (acht) kunnen doorwerken em moet de Prednison doorgebruikt worden. Die ervaring had ik ook al bij de voorgaande bestraling dat het eerste effect snel komt en groot is -veelpijnreductie-, maar dat een wat mindere pijn nog lang dooremmert. Het mogelijke effect van de Prednison op korte termijn (de zg. "stootkuur" ) lijkt bij mij niet op te treden.
De uroloog stelde afgelopen dinsdag voor om Zoladex te gaan gebruiken. Dit middel brengt mijn testosteron terug tot nul in feite een chemische castratie.Het idee hierachter is dat de tumorcellen ongevoelig zijn geworden voor de Casodex en mogelijk wel reageren op de Zoladex.
Ik heb dit middel eerder gebruikt en ik werd er een soort zombie van. Het andere middel wat ik gebruik -Casodex- camoufleert slechts de testosteron voor de kankercellen. Daarbij hield ik onverminderd een normaal testosterongehalte. Het is een moeilijke keus tussen enerzijds een zombie worden en anderzijds de mogelijke terugdringing van de doorgroei van kankercellen.