Vandaag sms-je van Pita, die in Rome naar de Tivoli tuinen was geweest. Ze vond ze prachtig. Zou dat verhaal van die appel en die boom dan toch?
Het hout wat ik nu zaag is een jaar oud -dus droog- peren- en essenhout. Eigenlijk weet ik het wel, maar het verbaast me iedere keer weer hoe hard droog hout is. Dat zaagt zoveel moeizamer.

Ik lees me de blaren op mijn ogen. Dikke boeken. Grappig dat ik me realiseer dat ik inmiddels een leven lang veel lees. Al vanaf het moment dat ik kon lezen. Als kind speelde ik veel en liever buiten, maar eenmaal binnen las ik. En zo intens dat mijn moeder altijd concludeerde dat ik in een andere wereld was. En dat was ook zo. Lezen heeft mijn horizon ontstellend verbreed. En dat doet het nog iedere dag. Ik kan me geen dag zonder lezen voorstellen.
Het leukste van lezen is het je verplaatsen in een andere wereld of een ander personage of nieuwe gezichts/stand/punten tot me te nemen. Lezen is gewoon verschrikkelijk leuk.