Wat wil je nog meer: een kortgerokte boerin, op klompen, die zaagt voor de komende koude winters. En ze kan er wat van!
We hebben inmiddels een forse voorraad, maar volgens Tineke kan er nog meer bij. Ik herken dat hebberige wat ze bij kachelhout heeft voor de rest niet zo.
Marlies, je hebt het karaoke verhaal waarschijnlijk niet helemaal gesnapt: op een van de twee DVD's zingt, speelt en spreekt GvM geheel geluidloos. Of zit er nog een aan te zetten "knopke" op?

Mijn ouders zijn op jonge leeftijd gaan werken. Mijn vader in de fabriek als sigarenmaker en mijn moeder als meid bij een boer. Er moest gewerkt worden om geld te verdienen. Anders was er in de grote, Brabantse, katholieke gezinnen onvoldoende brood op de plank. Bovendien wss er schaarste aan van alles als nawee van WO II.
Er viel voor de generatie van mijn ouders weinig te kiezen. Mijn vader was iemand die voor veel zaken talent had, maar niet op zoek ging naar de uitdaging. Hij was volgens mijn moeder: "Ne goeie mens, die altijd de kost heei verdient". Mijn moeder was graag onderwijzeres geworden.
Ik wist al jong dat ik in het leven wilde kunnen kiezen. Uitzoeken waar mijn talenten lagen en daar vervolgens iets mee doen. Het liefst iets met mijn handen
maken.Maar ik geraakte bij toeval op de middelbare school en vervolgens op de Kweekschool. Toen was ik ver van huis geraakt wat betreft het iets maken met mijn mijn handen. Maar ik had er een wereld voor teruggekregen, die ik tot voor kort niet
gekend had: de wereld van boeken, kunst en cultuur, de stad, deelnemen aan het sociaal-politieke leven en dit bleek nog maar het topje van een ijsberg.
Rond mijn dertigste ben ik teruggekeerd naar mijn jeugdliefde: de arbeid met mijn handen. Ik ging de meubelmakersopleiding doen, het huis aan de Bekkerstraat verbouwen en met de komst van een binnentuin achter het huis aan de Bekkerstraat de liefde voor het werken temidden van planten en dieren: de ontwikkeling van de Bikkershof.
Vaak hebben mensen me gezegd dat ik me beter kon specialiseren: ik had de mogelijkheid om in iets uit te blinken. Maar ik vond het veel leuker om van veel aspecten van het leven iets te weten en te kunnen. En vaak bleek dat dan nog heel wat te zijn.
Het heeft me een veelzijdig mens gemaakt en het heeft altijd heel rijk gevoeld.
Geboren in een boerenhuisje op het platteland in Brabant in een klein gehucht -Geenhoven genaamd- ben ik inmiddels aangeland in de poel des verderfs voor de gemiddelde Nederlander: Amsterdam genaamd.
Toch blijf ik me diep in mijn hart een Brabander van het platteland voelen, maar ik kan niet ontkennen dat er diep in mij een intellectueel uit de stad heeft wortel geschoten. En dat in een generatie tijd.
Ik kan me weinig mooiers voorstellen dan mijn leven, het schenkt me een immens blij en tevreden gevoel.