Tineke:

Zondag:
In het weekend is er twee maal per dag mogelijkheid tot bezoek dus `s ochtends bij Peter op de koffie waar ik kon zien hoe hij met de fysiotherapeut voor het eerst liep met een looprekje ongeveer 15 meter. En dat ging en voelde goed.
Mijn broer Jos was op bezoek. Hij had ons, huismussen, niet thuis getroffen en had via de weblog begrepen wat er gaande was.

's Middags mocht ik meemaken hoe een collega Peter begeleidde in zijn eerste stappen met looprekje. Hij liep meteen zo'n 15 meter.
Fantastisch om Peter weer op de been te zien en, primeur, voor het eerst in een
pyama .
Leuk om een collega in een ander ziekenhuis te zien.
Zie de overeenkomsten en verschillen met het AMC.
Er heerst een leuke sfeer tussen personeel onderling en tussen personeel en patienten en dat is altijd direct merkbaar.

Zaterdag:
's Middags waren Sander en Catherine er en ik zag Peter voor het eerst weer eens voluit lachen. Heerlijk!!
Gelukkig weer ontspanning na penibele dagen.

's Avonds kwam Marian nadat ze Pita had geholpen met de verhuizing naar de Eikenweg en hebben we samen een portie ziekenhuismaaltijd genuttigd.
Het is een gigantische hoeveelheid voor makkelijk 2 personen maar niet echt heel lekker.
Duidelijk voor verbetering vatbaar. Een ander systeem is onlangs in het AMC uitgeprobeerd, succesvol gebleken en ingevoerd.
Maar als dat het enige is valt daar voor Peter prima mee om te gaan.
Mijn bijvoer van cake, stroopwafels, chocolade, chips is tot nu toe alleen door Sander! genuttigd en Peter eet alleen de extra appels.

Peter ligt heerlijk rustig met een hele fijne kamergenote op een zaal van 4 personen
dus dat treft.

Bij het verlaten van het ziekenhuis, 's avonds, springen er vrolijk een aantal konijntjes op het grasveld.
Ik wordt daar steeds helemaal vrolijk van.

Maandag:
Peter sms't me wakker dat het voorstel is om woensdag naar huis te gaan en wat ik er van vind. FANTASTISCH!!!