Het bezoek aan Catherine in Den Helder was enerverend. Vooral omdat het de eerste keer was dat ik na mijn heupbreuk zo ver op reis ging met mogelijk veel lopen. Maar ook omdat Pita met ons zou meerijden maar 's ochtends nog een tentamen had. Qua tijd werd dat krap, maar het lukte Pita op te pikken temidden van een donderbui op station Sloterdijk. Toen Sander bij Den Oever de Afsluitdijk opreed wisten we dat we niet op tijd zouden komen. Catherine had al twee maal per telefoon gevraagd waar we zaten. In Den Helder parkeerde Sander pal voor de sporthal waar een en ander zou plaatsvinden. Ik hoefde nauwelijks te lopen. Alle marinemensen stonden in rotten opgesteld, maar nog geen genodigden en gasten. We zaten op de eerste rij! Toen kwamen eerst de gasten en volgde een uur muziek. Tegen tweeen kwamen de genodigden in tenue en jurk met hoed. Ik had spijt dat ik mijn tuinbroek thuis had gelaten.
Vervolgens begon de beediging. Iedere officier kwam naar voren en legde de eed af (handschoen aan) of zwoor bij God (handschoen uit) trouw aan de koningin, gehoorzaamheid aan de wetten en onderwerping aan de krijgstucht.
De admiraal lichtte een en ander in een toespraakje toe. Ik vond zijn verhaal uitermate sterk wat inhoud betreft, onvoldoende wat betreft de presentatie.
Daarna was er een drankje en hapje. En leidde Catherine ons rond. Dat deed me met name veel plezier. Het verschafte me inzicht in waar en met wie ze de opleiding heeft gedaan. En -als vader- geniet je dan vooral van haar onverholen enthousiasme. Op zo'n moment slaagt ze erin om mijn schroom voor honderd procent weg te nemen.
Na afloop hebben we samen gegeten in Amsterdam. Pita op de tram. En Marian, Catherine en Sander met twee auto's huiswaarts.
Zaterdag heb ik in Bingerden weer veel gelopen. Het gaat steeds beter.
Vandaag was een collega van Tineke op bezoek, Irmgard. Ik deel haar enthousiasme voor boeken, met name filosofie.