peterpeelsvandaag

Vandaag 28 november 2005 ben ik begonnen met mijn dagboek op het internet. Ik kwam op het idee door een stukje vn Wim de Bie in het magazine van de Volkskrant die refereerde aan zijn website "Bieslog". Ik moet er nog eens over denken hoe ik dit precies ga doen, maar vooralsnog lijkt het me heel leuk.

zondag, september 30, 2007

Ik typ nu werkelijk heel slecht. Pita heeft de tekst van gister getypt terwijl ik hem vanuit bed dicteerde.
Ik merk aan alles dat het laatste stukje van mijn leven nakende is. Het is goed geweest. Gisteravond was Ruud op bezoek van het GVT team (Gespecialiseerd Verpleegkundig Team). Hij heeft het naaldje van de morfine pomp verwisseld en bleef even buurten.

posted by peter peels @ 12:18 p.m.

5 Comments:

At 5:35 p.m., Anonymous Anoniem said...

Hoi Peter en Tineke,
Ik lees al een tijdje mee en houd zodoende ook een aantal mensen op de VTH op de hoogte. Aanstaande vrijdag (5-10) vertrek ik met mijn klas naar Bladel. Is er nog iets wat ik voor jullie vanuit Bladel/Postel mee moet nemen? Laat het mij dan weten, at doe ik graag.
Groet Marga van de VTH

 
At 7:14 p.m., Anonymous Anoniem said...

Lieve peter,
Geweldig te lezen dat je - ook in dit laatste stukje van je leven- blijft buurten aan de keukentafel. Als een echte Brabander. Het doet me ook denken aan het 'banken' in de tuin op Bloeiendaal.
veel liefs voor jou en Tineke van Anneke

 
At 10:01 p.m., Anonymous Anoniem said...

Hoi Peter,
Vandaag schreef je een paar woorden die indruk op me maken: "Het is goed geweest". Mooi joh, dat je dit zo kan beleven! En ik lees natuurlijk soms dat er ook andere momenten zijn van onzekerheid, verdriet en angst. Laat dat ook welkom zijn als het er is. Ik wens jou en Tineke veel liefs en sterkte.
Karin de Wildt

 
At 11:51 a.m., Anonymous Anoniem said...

lieve Peter,
Zoals je weet lees ik je weblog iedere dag, dus ook de teksten van de laatste dagen. Al lange tijd klinkt in alles door dat je in een heel liefdevolle omgeving verkeert, en dat zal ongetwijfeld in het laatste stukje van je leven alleen maar mooier en sterker worden. Zo is je leven ook nu nog goed. Op afstand, maar heel dichtbij, leef ik met jou en je dierbaren mee.
Veel liefs,
Hanneke

 
At 10:13 p.m., Anonymous Anoniem said...

lieve Peter en lieve Tineke,
jullie zijn heel bijzonder. De oprechtheid waarmee jullie ons deelgenoot maken van deze ingrijpende en verdrietige tijd in jullie leven is heel aangrijpend en persoonlijk. Dit is ook de wijze waarop ik jullie ken. Ik bedoel dat jullie zoveel van het leven wisten te maken, maar nu toch jammer genoeg moeten gaan berusten in het aflopen van die mooie tijd. En dat met heel veel verdriet. Mijn woorden schieten tekort, maar in gedachten ben nik bij jullie. Heel veel liefs en sterkte. Ook voor Kasper en Katinka.
Irmgard.

 

Een reactie posten

<< Home