Pita schrijft voor Peter:

Het is gek om te merken dat er een groot verschil is in hoe ik de dagen doorkom. De afgelopen dagen waren heel moeilijk en vandaag was het een beetje beter. Het ene moment gaat het minder en het volgende moment gaat het beter. Ik verbaas me er niet over maar ik moet er wel vreselijk aan wennen, en ik heb maar af te wachten heb hoe het verder gaat.

Tineke en ik hebben een patroon door de dag wat heel klein en overzichtelijk is, dat voelt goed en prettig. Daar binnen komt er af en toe bezoek en ook dat kunnen we over het algemeen goed inpassen. Stiekem gebeuren er af en toe ook nog bijzondere dingen, of misschien gebeuren er juist wel bijzondere dingen. Zo was er drie dagen geleden iemand van de Thuiszorg waarbij ik ineens liet merken dat ik het moeilijk had. Ze wist niet meer te zeggen dan 'ik heb geen woorden'. Uiteindelijk vertelde ze dat drie maanden geleden haar moeder overleden was en dat ze een hele bijzondere sfeer in ons huis voelde. De dag daarna bracht ze een grote bos gele rozen mee en vertelde hoe bijzonder ze de open sfeer had gevonden en hoe het haar geholpen had om haar moeder een plekje te geven.

Ook de bezoeken van Pita en Catherine, die om beurten komen, zijn heel speciaal. Juist omdat er nu rustig tijd is om over van alles en nog wat te praten zijn die bezoekjes heel bijzonder. Ik geniet daar erg van.

Ik heb sinds vandaag een nieuw matras, wat beter moet helpen tegen het doorliggen. Ik lig er pas een paar uur op, maar het lijkt lekker te liggen. Ook heb ik een zalf die de pijn van de doorligplek zou moeten verzachten.