Ik ben sterk vermagerd. Eten gaat me nog redelijk af. Alleen zijn het kleine hoeveelheden. Eergister een en gister twee zakken bloed gehad. Dat knapt geweldig op na geconstateerde bloedarmoede. Het is lastig voor mij om te antwoorden op de vraag hoe het met me is. Allerlei gevoelens en gedachten strijden om voorrang. Ik ben vooral verrast door de enorme hoeveelheid en reikweidte van indrukken die de revue passeren. Ik probeer mijn leventje zo klein en overzichtelijk mogelijk te maken en te houden. En zelfs daarbij word ik ingehaald door de actuele gebeurtenissen. Simpelweg omdat er dingen gebeuren waar ik niet omheen kan zoals gewassen worden, een bloedtransfusie, eten en drinken.
Maar wat het meest speelt is de veelheid en intensiteit van indrukken. Indrukken die komen en gaan, die prettig en niet prettig zijn, waar ik het mee te doen heb in afwachting van........ Ja, in afwachting van wat eigenlijk?
Ik zit nu met Tineke aan de keukentafel. Ze leest in de catalogus van De Wiltfang, een winkel die moooie en dure tuinartikelen verkoopt. Ik laptop dit stukje in elkaar. Dit is zo'n moment waarbij voor mij alles goed is. Alles past. Er is magie in dit moment. Inmiddels is Tineke opgestaan en naar buiten gegaan, weg magie. Maar da's prima.