De laatste dag/avond van 2005. Voor mij een veelbewogen jaar.Voor het eerst merkte ik aan mijn lijf dat het achteruit gaat. Met name ook mijn conditie en uithoudingsvermogen begint bedenkelijk vormen aan te nemen. Maar ook had ik voor het eerst echt pijn samenhangend met de kanker.
Ik kan me echter wonderwel voegen naar de omstandigheden; heb meer oog voor de halfvlle emmer dan de halflege. Ongelooflijk plezier heb ik van mijn levensinstelling die ik altijd al had. Ik ben me altjd bewust geweest van de eindigheid van het leven. Heb me tijdens mijn leven verbonden met de dingen die ik wilde en niet gewacht tot ik met pensioen was. Heb van thuis uit geleerd om te genieten van kleine dingen des levens.
En bovenal heb ik Tineke en de tuin. En Pita en Catherine en Marian en al die andere lieve mensen die me een warm hart toedragen.
Zo vlak voor het verscheiden van dit jaar wil ik iedereen van harte bedanken voor iedere vorm van contact. Ga zo door, ik geniet er van.
En voor hen die nog schromen: werp de schroom verre en gaan....
De beste wensen voor 2006.

Mijn fysiek is weer redelijk.Wat snel moe, wat pijntjes hier en daar. Er valt mee te leven.

We hebben een berg kaarten gekregen. Allemaal met de beste wensen enz. voor het nieuwe jaar. Met mijn ziekte onder de leden voelt dat gek, ongewis. Wordt het wel een gezond 2006? Ben ik er de volgende jaargangen nog?

Tijd blijft me even fascineren. Met name omdat er een feitelijke tijd bestaat, maar ook een tijd die je beleeft. Ten aanzien van dat eerste heb ik ooit gelezen dat die feitelijke tijd pas recent in de geschiedenis een feit is geworden. Daarvoor was alle tijd beleefde tijd. Dat lijkt me heerlijk. In een vorig leven leefde ik vast in een tijdperk met uitsluitend beleefde tijd.Heel romantisch en conservatief, toch!

Een vriend heeft een aardige indeling gemaakt over wat voor gebruiksvormen van tijd er zijn. Hij onderscheidt er vier, te weten
=wachttijd (de tijd als volgordebepaler)
=contract- of afspraaktijd (de tijd als ruilmiddel)
=groei- of rijpingstijd (de tijd als perspectiefverlener)
=vier- of speeltijd (de tijd als doel op zichzelf)
Je kunt ook een andere indeling maken
=gestruktureerde tijd: contract- en groeitijd
=ongestruktureerde tijd: wacht- en viertijd
=zingeving van binnenuit: vier- en groeitijd
=zingeving van buitenaf: wacht- en contracttijd
Het is fascinerend om -na zo'n indeling- na te denken over de gebruikswaarde van tijd.
Hoe kijken we als individu, als groep of als maatschappij tegen de verschillende vormen van tijd aan. Op welke momenten ervaar je vrijheid? Wanneer schenkt de tijd je de mogelijkheid om creatief te zijn?
Nogmaals, fascinerend.

Ik las vandaag een leuk stukje over tijd in Groei en Bloei, een tuintijdschrift.
Over tijd die ons ontsnapt (chronos) en tijd die ons vervulling geeft (kairos).
Als tuinminnaar wil ik tijd spenderen aan klungelen en rusten in de tuin, aan buurten en rusten, aan plannen en uitvoeren, maar bovenal aan dromen over.
Zoals onze Vlamingen zo sappig zeggen: aan deugddoende tijd.

Het is Kerstavond bijna twaalf uur. Ik heb meer met de langste dag en de twaalf donkere dagen tussen Kerst en Nieuwjaar, dan met de christelijke feestdagen. Alhoewel de rituelen prachtig zijn.
Vooral het omkeren van de groei rond Kerst in de natuur vind ik fantastisch. Overal zie je dat de rust en de terugtrekking zich omkeert in activiteit en groei.
Voor een goed waarnemer is het voorjaar en de zomer al begonnen

Maandag voor het laatst geschreven. Da's niet regelmatig. Ik had me voorgenomen iedere dag of anders om de twee dagen te schrijven. Het heeft ook te maken met het eenzijdige karakter van mijn schrijfsels. Ik schrijf en ik weet niet of en wie het leest.
Ik had zo veel last van mijn tanden dat ik ze in het voorjaar en zomer allemaal heb laten trekken op mijn zes voorste ondertanden na. Ik heb toen een prothese gekregen en die is deze week aangepast aan mijn slinkende kaken. Over drie maanden moet dat warschijnlijk nog een keer. Veel mensen die ik spreek over gebitten-mijn moeder, de moeder van Marian- hebben al lang zo'n ding- en zeggen geen problemen te hebben.
Ik vind het echter een heel gedoe. Vooral het teruglopen van mijn smaak had ik niet verwacht en in deze tijden waar ik al zo op verlies sta kan ik dat er maar slecht bij hebben.

Drie plaatjes van de volkstuin. Midden zomer: Tineke met bonen, zomer:cherry tomaten in de nieuwe kas, najaar: de directie met een Atlantic Giant pompoen voor de kachel.

 
 

 
 

 
 

Jan Siebelink "Knielen op een bed violen" uitgelezen. Veel geroemd.Ik vond met name zijn omgang met taal heel inspirerend. Daarnaast zijn poging om het onzegbare te benoemen, hoe gebrekkig ook. En voor een katholiek opgevoede dorpsjongen biedt het een aardige inkijk in de Calvinistische (of moet ik zeggen protestantse) dorpskeuken.

Ik ben nu een poosje bezig met mijn dagboek op internet. Ik merk dat mensen het lezen, omdat ze me het vertellen of omdat ze tussen de regels, bijv. via Email, laten merken dat ze het gelezen hebben.
Wat ik graag zou willen is wat meer feedback. Commentaar op wat ik schrijf.
Enerijds om te wten of het in mijn behoefte (ik hoef niet iedereen steeds te vertellen hoe het met me is)voorziet, anderzijds de mogelijkheid voor de kring mensen om me heen om zich op de hoogte te stellen over mijn reilen en zeilen.

Het bevalt mij, jullie ook?

Aan de pijnstilling voor rug en liezen na een doorwaakte nacht.

Gisteravond gegeten met Anneke (van Wijk) bij Paste e Basta, een restaurant aan de Nieuwe Spiegelstraat waar de vleugel een saladebar is en het personeel tijdens het eten zingt. Fantastisch!
Anneke is van baan veranderd en werkt nu bij het Heleen Downing Instituut vooral in de begeleiding van mensen met kanker.

Mijn rug is vandaag beduidend beter. Mijn lymfeklieren in de liezen niet.

Ik krijg af en toe raad van mensen die me beter willen maken. Dat is goed bedoeld, maar ik heb het hele reguliere ziekenhuis circuit gelopen en een heleboel alternatiefs. Toch blijft de voortdurende twijfel of je niet een pad naar genezing over het hoofd ziet. Wat verder blijft is het niet alles willen weten. Zo heb ik contact met de vereniging van kankerpatienten altijd gemeden. Ik zag geen aanleiding of reden. Het valt me op dat ik de laatste tijd vaker met de gedachte speel om toch eens contact op te nemen. Ook heb ik Luc de Cuyper uit Orval in Belgie(een cursuscentrum waar ik Permacultuur heb gedoceerd) gevraagd om me in contact te brengen met Jes Schalkwijk. Ik weet soms niet precies waarom, maar ik ga maar op mijn gevoel af.

Heb op de volkstuin compost gemaakt.
Joke kwam trots een enorme rode kool showen. Ze heeft hem (of is een rode kool vrouwelijk) gesnipperd en we hebben nu beide een grote pan met rode kool die in de vriezer kan.

Sinds kort kan ik E mail verzenden. Ontvangen kon ik altijd al. Wanneer je niet oppast heb je een dagtaak aan het beantwoorden van alle post. Ik vraag me opnieuw af of ik daar gelukkiger van wordt.

Tineke werkte vandaag 25 jaar in het AMC. Er was tussen de middag een lunch die ontaardde in een receptie. Ik werd bijna jaloers van alle zoenende mannen en de lofuitingen die Tineke werden toegezwaaid. Tis leuk als ook anderen haar zien zitten.

Ik heb mijn weblog eerst aan een beperkte groep laten lezen en daarna de groep uitgebreid. Ook maak ik melding van het bestaan van mijn weblog bij persoonlijk contact.

Vandaag naar mijn volkstuin geweest. Ondanks mijn rugpijn. Compost verspreid over de blaadjes die Joke en ik van Frank hadden gekregen. De komende dagen gaat het hard waaien (en regenen) en dan komen de bladeren niet op andermans tuin terecht.
Ik ben heel enthousiast over de kwaliteit van onze zelfgemaakte compost. Ziet er prachtig uit en we hebben er veel van!
De tuin begint echt in winterrust te raken.

Vanochtend was Marian op bezoek. Het was heel leuk.

Vanavond zelfgemaakte zuurkool gegeten. Joke, Tineke en ik hebben zuurkool gemaakt van drie immens grote witte kolen. En dan zie dat de kwaliteit van de kool bepalend is voor de smaak van de zuurkool.

Foto van Catherine (rechts) en Pita.

 
 

Ik moet nog erg wennen aan mijn weblog. Gister verdween mijn tekst plotseling. Tja, dan maar opnieuw. Verdwijnt ie weer. Om tot mijn verbazing twee keer incompleet in mijn dagboek te verschijnen. Tis wennen.

Om het verhaal van gister af te maken: Ik maak deel uit van het stichtingsbestuur van Caetshage. Gerwin (Verschuur)-ook bestuurslid en beoogd projectleider- vierde zijn veertigste verjaardag. Ik vond het ontzettend leuk om op bezoek te zijn bij hem en Yvon, zijn vrouw en hun drie zonen Bink, Luit en Teus.
Voorafgaand aan het bezoek aan Gerwin hebben Tineke en ik een wandeling door de wijk gemaakt. Die ontwikkelt zich fantastisch.

Vandaag op verjaarsvisitie naar Nieuw Sloten. Op de fiets naar de zus van de ex van Tineke. Heel leuk.
's Middags hebben Tineke en ik hout gehaald voor de open haard op de volkstuin. Mijn fysiek knapt weer een beetje op.
's Avonds belde Anneke van Wijk. Ik ga vrijdag met haar uit eten. Ik verheug me daarop. Anneke maakte deel uit van mijn begeleidingsteam toen ik net wist dat ik kanker had. Samen met Tineke en Henk Kakebeeke. Met elkaar waren ze mijn klankbord in wat te doen en/of te laten. Meestal aten we dan samen. En Tineke had vier marmeren eieren gekocht die ons vergezelden.

Vrijdag 9 december 2005

Op de Bekkerstraat gegeten omdat Catherine terug kwam uit Oostenrijk.Ze heeft daar drie maanden als fysiotherapeute gewerkt. Marian, Pita en Sander completeerden de deelnemers aan de dis.
Pita maakte bijgaande foto.
's Middags kwam Marion op bezoek. Met haar wissel ik van gedachte over het voortbestaan van de bakkerij van haar zus. We zijn samen met de auto nar de Bekkersraat gereden.

Zaterdag 10 december 2005

Ik had vannacht hevige last van gezwollen lymfeklieren in mijn liezen. Het slapen ging moeizaam. Ben laat opgestaan.

Desondanks toch 's middags met Tineke nar Culemborg. Ik ben daar betrokken geweest bij het ontwikkelen van de ecologische wijk Lanxmeer. Onderdeel van die wijk is de stadsboerderij Caetshage. Ik maak deel uit v

Vrijdag 9 december 2005

Op de Bekkerstraat gegeten omdat Catherine terug kwam uit Oostenrijk.Ze heeft daar drie maanden als fysiotherapeute gewerkt. Marian, Pita en Sander completeerden de deelnemers aan de dis.
Pita maakte bijgaande foto.
's Middags kwam Marion op bezoek. Met haar wissel ik van gedachte over het voortbestaan van de bakkerij van haar zus. We zijn samen met de auto nar de Bekkersraat gereden.

Zaterdag 10 december 2005

Ik had vannacht hevige last van gezwollen lymfeklieren in mijn liezen. Het slapen ging moeizaam. Ben laat opgestaan.

Desondanks toch 's middags met Tineke nar Culemborg. Ik ben daar betrokken geweest bij het ontwikkelen van de ecologische wijk Lanxmeer. Onderdeel van die wijk is de stadsboerderij Caetshage. Ik maak deel uit v

 
 

Het is zoeken naar de balans tussen enerzijds toegankelijkheid voor iedereen bij mijn weblog, anderzijds wil ik het heel persoonlijk en intiem houden. Wat ik ook niet wil is dat het vooral een verslag wordt van mijn ziek zijn.
Ik probeer iedere dag wat te schrijven. Bij voorkeur kort en afwisselend. Ik heb het idee dat de kans dat het gelezen wordt dan het grootst is
Vooral ook af en toe iets luchtigs en wat humor.

Gister was Gea -collega kleuterjuf van mijn voormalige werk- op bezoek.
we hebben het haardvuur geknuffeld en ik krijg een boek van haar "De groente- en fruit encyclopedie. Een boek waarin veel onbekende groente- en fruitsoorten worden behandeld. Ik had de titel van internet en vond de bespreking van het boek fascinerend.

Vandaag gegeten met Kees (Geljon) in een eetcafe op de Haarlemmerstraat. Kees is een leuke man.

Ik kan slecht slapen. Dat heeft twee oorzaken. Een weet ik zeker en dat is pijn waarvan ik wakker word. De andere oorzaak -denk ik- dat ik vaak niet moe genoeg ben.
Ik was altijd een bezig baasje en 's avonds was ik dan zo moe dat ik als een blok in slaap viel. Wanneer is 's nachts wakker heb gelegen is het heel verleidelijk om 's ochtends nog even te blijven liggen.Dan slaap ik het lekkerst. Wanneer ik echter later dan negen uur opsta kom ik de daaropvolgende nacht helemaal niet in slaap.
Het lijkt een onbenullig probleem maar het keert wel iedere nacht weerom!

Maandag 5 december 2005

Vanavond Sinterklaas.
Gisteravond was er Studio Sport op tv. Vier mannen becommentarieren de sport van de afgelopen week. Ze begonnen met het overlijden van een speler van FC Utrecht, aan zijn hart op 26 jarige leeftijd.
Ze waren het erover eens dat alles ineens een ander perspectief krijgt wanneer de dood in het geding is.
Slechts een van de vier merkte op dat dat wel eens te maken zou kunnen hebben met angst voor de dood.

 
 

 
 

 
 

 
 

Zondag 4 november 2005

Vrijdag liep ik in de stad over de Keizersgracht. Op de stoep stond een man met een kaal hoofd een sigaret te roken voor een pand. Toen ik bij hem was zei hij: "Prachtige bos met haar heb jij".
Ik antwoordde: "Jammer genoeg kan ik er jou niets van ter beschikking stellen".
Ik bleef nog een hele poos glimlachen over het gebeurde en hij waarschijnlijk ook.

Trijntje belde: "De kippen, die door onze kip waren uitgebroed, zijn opgevreten door een vos".
Twee jaar terug hebben Katinka en ik twee krielkippen uit Bladel meegenomen. Dit voorjar waren ze broeds en ik heb er toen eieren van Rutger -van de stadsboerderij in Culemborg- onder gelegd. Toen de kuikens kippen waren geworden werd het te vol. Ze zijn toen naar Trijntje -van ecologische boerderij De Boterbloem, vlak bij ons- gegaan.
En nu zijn ze parels voor de zwijnen geworden.....

AFgelopen week had ik ineens pijn in mijn rug. De verwachting van de artsen is dat ik daar ook het eerst last ga krijgen van de uitzaaiingen. Gebeld met het ziekenhuis en een afspraak gemaakt met de radioloog. Het is mogelijk om pijn te bestrijden door
een of twee keer kort te bestralen. Dat werkt dan na zo'n twee weken. Ondertussen aan de pijnstillers.
Tijdens de afspraak werd duidelijk dat de relatie tussen de uitzaaiingen en de pijn er in directe zin waarschijnlijk niet was, maar indirect natuurlijk wel.
We besloten zuinig te zijn op de bestralingen -kan maar een beperkt aantal keren- en af te wachten.
De pijn is inmiddels -twee weken later- afgenomen.
De radioloog sprak daar afgelopen donderdag zijn verbazing over uit.

Zaterdag 3 november 2005

Gisteren werd mijn moeder -Diny de Rooy- 79 jaar.
Wanneer ik op bezoek ga in haar woonplaats Valkenswaard, dan is dat een hele reis.
Vertrek Jarasingel Amsterdam naar tramhalte (5 minuten lopen), tram van tramhalte naar Station Lelylaan (zonder wachttijd 15 minuten), metro van Lelylaan naar Duivendrecht (15 minuten), trein van Duivendrecht naar Eindhoven (1 uur en 20 minuten), bus van Eindhoven naar Valkenswaard (20 minuten), lopen van bushalte naar Unseltstraat (5 minuten) Totale reistijd 2 uur en 20 minuten zonder wachttijden bij het overstappen.

Ook voor een gezond persoon een hele reis.