Ik ben helemaal in de fotosfeer. Verzenden via de Email, via mijn weblog en het opslaan van mijn fotobestand op een externe schijf met de daarbij behorende herschikking en schifting.
Ik had niet gedacht dat ik dat nog ooit leuk zou gaan vinden.
Een belangrijke rol spelen dan details. Zo liet ik Fransje foto's zien van de tuin bij huis en de moestuin. Haar onverholen enthousiasme prikkelt me dan.
Ik heb een blauwe rechtervoet, vooral rond mijn grote teen en de buurteen. Zwaar stuk hout op gekregen. Stom, want net even geen klompen aan.....

Ik had nog beloofd om het resultaat van het snoeiwerk van Willem Koot van Copijn op de Bikkershof aan de bomen van Catherine (esdoorn op de voorgrond)en Pita (beuk daarachter). Ik ben er trots op.

Vandaag besloten om maandag niet naar de natuurarts in Eindhoven te gaan.
Ik heb in huis geklust en even naar de volkstuin. Compost voor het grasveld en houtsnippers voor in het kippenhok. Ook heb ik bij de rozen en de fruitbomen wat klei gelegd ter verrijking van de bodem. Ik hoop dat de kluiten vannacht stukvriezen.
De volkstuin ligt er prachtig en koud bij. De composthoop die Joke en ik nieuw hadden opgezet was zeker een halve meter gezakt!
Dat belooft wat.

Zonder te weten hoe heb ik mijn weblog terug. Pita maakte de mijns inziens wat frivole opmerking dat zo'n weblog ook wel eens voor onderhoudsreparatie naar de jeweetwel moet.
Ik weet nu -met dank aan Ed- hoe ik foto's kan mailen. Dus, als je nog foto's wilt!
Ik heb een IPod gekocht om mijn fotobestand op te zetten en om muziek op te kunnen slaan. Hij heeft een schermpje dus kan ik hem overal mee naar toe nemen en laten zien!
Ik ben er onwijs blij mee/tevreden over.

Vandaag was mijn blog ineens weg. Ik poog dat te herstellen?!

Vandaag geen post. Ik ben met een boek achter de kachel.

Ook via Henk kwam ik terecht bij Marco Hoeksema. Arts op het Veeartsenijterrein in Utrecht en woonachtig in de provincie Groningen.
Hij deed aan darmmassage, darmspoeling en hield brede verhalen over 'het grote gebaar". Zoals met al mijn therapeuten liep het contact met hem haast als vanzelf ten einde. Trefwoorden 'kwispelstaarten' en 'glunderen'.
Ook at ik een poosje het Budwig papje. Een mengsel van kwark en lijnzaad.

Er zitten nu zo'n twintig spreeuwen in de tuin. Laptop op de tafel voor de schuifpui. Af en toe een blik naar buiten werpend.
We hebben een uitvoerig vogelvoederingsprogramma wat vruchten afwerpt. Zelfs putters en papagaaien behoren tot de dwaalgasten. Net als een jonge sperwer en eveneens jonge valk. De mussen deden het bij ons ook redelijk, maar bij een niet constant voeren met zaad blijven ze weg.
Net met mijn zus Marlies gebeld en met Tineke's tante Beppie van tweeennegentig.
Idem Jos, de broer van Tineke, ik zou bij hem snoeien.
Het is zo'n heerlijke klungeldag, met Shania Twain, Venice en Eric Clapton in de juke box.

Het is raar om steeds ergens anders pijn te hebben. Het is net of het rondfietst door mijn lijf: het is voortdurend wel ergens mis.

Ik krijg -naast de 'comments' op het weblog- regelmatig mailtjes over het dagboek.
Het is grappig dat veel mensen moeite hebben met wat ze noemen 'het prive karakter van het weblog'. Alsof ze stiekem meelezen.
Ik maak het dagboek echter zo dat het voor iedereen openbaar is. Maar tegelijkertijd probeer ik wel heel persoonlijk te zijn, met name over mijn ziek-zijn.
Ik krijg er ook steeds meer schik in. Het kost ook minder moeite.

In de beegintijd van mijn ziekte kreeg ik via Henk de tip dat er in Zeist een priester was van mijn leeftijd met langjarige prostaatkanker en hoge PSA waarden.
(PSA id de tumormarker)
Ik heb contact met hem gezocht en kreeg zijn vrouw aan de telefoon. Zij vertelde me vanalles, maar het eind van het liedje was dat ik bij haar op tekenles ging. Ik moest met houtskool een afbeelding tekenen en die vervolgens met mijn handen in een vloeiende beweging tot een beeld wrijven. Ik kreeg behalve twee inktzwarte handen een soort mist op papier. Zij zag er van alles in en drong aan op veelvuldige en frequente terugkeer. Er viel nog aardig wat vuiltjes weg te wrijven.
Ik ben niet meer geweest.

Tineke is vanmiddag op wintersport vertrokken voor 10 nachten en 8 dagen. In die volgorde.
Ik brand kaarsjes en de open haard, neem een goed glas whiskey (Balvenie, kan ik je aanraden) en wacht op de pizza bezorger.
Straks kijk ik naar het journaal, Baantjer en het Swingpaleis.
Morgen ga ik naar Utrecht om wat te prutsen op zolder en wat op te ruimen.
Morgenavond geeft Pita een feestje op de Prins Hendrikkade en daar ga ik naar toe.
"Ik vermaak me vast wel" sprak hij zichzelf moed in.

Vanochtend naar haptotherapie geweest. Dat was een opdracht van de natuurarts. Ze moest vrouw, wat ouder en ervaren zijn. Dat was lastig uitzoeken. Ze voldoet aan twee van de drie criteria (vrouw en wat ouder) maar het derde criteria is twijfelachtig( ze heeft langjarige ervaring als verloskundige en verpleegkundige, maar pas sinds een jaar een haptotherapie praktijk.
We hebben het uur overwegend gepraat en ze heeft me even betast. Ik vind vooral dat aanraken heel leuk.
Ik weet niet of ze me "baas" kan...... dat was namenlijk het vierde criterium!!

Zondag naar Hoorn geweest. Eerst op kraamvisite bij een collega van Tineke. Daarna met Kees en Hanneke eten aan de oude haven in Restaurant Hendrickje Stoffels.
Gister was echt een suffe dag. Het lijkt dan wel of ik niets kan. Ik doe nog wel wat, maar het gevoel dat het wat voorstelt ontbreekt.
Ik ben dan vreselijk blij wanneer Tineke weer thuis komt. Alleen haar aanwezigheid al vrolijkt me op.

Weet iemand hoe ik die rare grijze balk bovenaan mijn blog weg krijg.Hij staat over "PeterPeelsVandaag" heen.

Pita kwam gisteravond eten met haar nieuwe vrijer. Hij is L en L. Pita verzorgde de ganse avond het vuur in de open haard en Jonathan bleek een aangenaam causeur.

Het was weer een openbaring voor me om op de Bikkershof te zijn. Vooral in termen van meewerken en aansturen. Heerlijk vind ik dat. Er is fantastisch veel gedaan door de mannen van Copijn (dank je Willem en Michael), het meewerken van Hanneke, Marian en Paula, de foto's van Joyce en de belangstellende blikken van een heleboel omwonenden.En Anna, bedankt voor het vegen!
Mijn handen jeuken om regulier onderhoud te doen: bladeren harken in de heemtuin en bladeren vegen op de paadjes, bladeren van het dak vegen van Feed Back, de afvoer van het dak van Feed Back ontdoen van bladeren, rommel verzamelen en verwijderen uit de heemtuin, metselwerk aan de muurtjes herstellen enz.
Werk wat ik sinds 1979 vrijwel dagelijks heb gedaan. En de kracht zit hem juist in dat dagelijkse. De verbinding met een plek.
Of zoals John Hanson Mitchell beschrijft in zijn boek "A field guide to your own backyard" dat zorgvuldig waarnemen je kennis van de omgeving vergroot. Maar tegelijkertijd wordt de omgeving je ook meer waard, van grotere waarde.
Het bijzondere is dat dat ook moeiteloos wordt herkend door bezoekers. Ze weten niet precies te duiden waarom ze de Bikkershof waarderen, maar wel dat ze de hof bijzonder vinden.
Zelf ben ik er altijd van uit gegaan dat de hof uitstraalt dat mensen zich er mee verbonden hebben, zich ermee verbonden voelen. En uiteraard ga je daar met respect mee om. Wanneer mensen hun ziel (en zaligheid, ik blijf een katholiek opgevoede Brabander!!)in een tuin hebben gelegd.

Dit zijn de bomen van Piet en Pien.De foto van 7.18 u is de beuk van Pita en die van 7.21 u is de esdoorn van Catherine. Willem Koot van Copijn zit op beide foto's net in de boom om zijn sloopwerk te beginnen.
Ze zien er nu heel anders uit, maar dat verklap ik later.....

 
 

 
 

Catherine en Pita: morgen is de grote dag, Jullie bomen, beuk en esdoorn, worden door Copijn gesnoeid onder mijn leiding. En hopenlijk zijn ze dan nog een lang leven beschoren.
Alle grote bomen op de Bikkershof krijgen een beurt.De een wat meer de dander wat minder.
Ik heb er echt ontzettende zin in.

Ben snipverkouden, het verbaast me dat dat niet eerder optrad. Met mijn teruglopende weerstand zou dat voor de hand liggen. Tot nog toe ben ik verstoken gebleven van allerlei kwaaltjes die samenhangen met minder weerstand. Probeer ik zo te houden.

Mijn alternatieve genezers toer.Via via kwam ik op NLP (Meuro Linguistisch Programmeren). Ik zocht contact met een grootheid op dit gebied die in een van de Muurhuizen in Amersfoort bleek te wonen. Enigszins tot mijn verbazing bleek hij bereid me te ontvangen. Het was een hele reis ernaartoe. Ik stond voor de deur en belde aan. Een oudere man deed open en zijn eerste opmerking was dat ik er zo zakkig bij stond. Ik heb de sessie afgemaakt en ben er nooit meer terug geweest.

Unfortunately, today we take our food for granted; the shelves of our hypermarts groaning with products of the plant kingdom,ripped from the sustainable cultures of the world, have divorced us from the back-ache of the plough and hoe and so separated us from direct contact with the cultivation in good heart of the Earth's most endangered resource, soil.

(Als Tineke het niet snapt lever ik er morgen een vertaling bij.)

"The new Oxford book of food plants" Vaughan J.G. & Geissler C.A. Oxford University Press

Vandaag compost gemaakt. Ik vind dat nog steeds een van de grootste wonderen in de natuur: je breekt iets af tot deeltjes om er weer iets nieuws uit e laten ontstaan. Bovendien verlies je allerlei ongewenste stoffen tijdens de compostering bijv. residuen van bestrijdingsmiddelen.
De fascinatie voor compostmaken komt bij mij voort uit de complexiteit er van. Het is een technisch -haast ambachtelijk- werkje: voldoende "natte" groenrestanten, voldoende "droge" groenrestanten, klein maken ( niet langer dan plm. 10 cm) en voldoende water. Maar het is het mengsel wat maakt of de omzetting plaats vindt.
Te droog: er gebeurt niets, te nat: het rot en stinkt wat bovendien giftige processen oplevert.
Daarnaast weet je dat wanneer je het goed doet er allerlei hulp van bacterien en ander bodemleven gaat optreden.
Als je ziet wat voor een schitterend resultaat dit oplevert ga je geloven in de stille hulp van elfen en kabouters.

Vandaag naar Pita gefietst. Ze woont bij de Centrale Markthallen / Marcanti. Het fietsen ( ongeveer 30 minuten ) viel me zwaar. Ik merk dat mijn conditie en uithoudingsvermogen terugloopt. Ik denk van de medicijnen. Het is wel confronterend om op de damesfiets van Tineke als een soort opa door de stad te zwalken. Iedereen haalt me -tot mijn grote ergernis- ook in.
Met Pita boodschappen gedaan. Ze is een onderhoudende kwebbelaar.
Ik merk ook steeds meer dat ik moeite heb om mijn warmte vast te houden.Ik heb het veel eerder koud en dan met name mijn neus, voeten en handen.

Mijn reis langs alternatieve genezers: vervolg.
Veel water drinken is een vast terugkerend patroon bij alle genezers. Varieert van anderhalf tot drie liter.
Op mijn vraag naar wat ik nog kon doen aan mijn allopatische arts vertelde hij geen vlees eten en vitamines. De laatste met name vit. C in hoge doses, selenium en vit. E. Dat doe ik braaf.
Wat betreft het geen vlees eten. Dat deed ik al het grootste deel van mijn leven.
Een natuurarts raadde me juist aan wel vlees te eten in verband met mijn verzwakkende gestel.
Ik probeer het wat leuk te houden temidden van alle adviezen.