Deel II
tuigen staan open, kortom het leven(de) lacht mij toe.
Meer dan ooit hoeven we de natuur niet meer als vijand te zien. We hebben een redelijke zekerheid dat we te eten hebben uit die natuur. Natuurrampen en -plagen hebben we redelijk beteugeld. Kortom we zouden vreedzaam kunnen samenleven, wij als mensen temidden van die natuur.
Echter, niets is minder waar. De druk op de natuur is wereldwijd groter dan ooit. En de noodzaak daarvoor lijkt er helemaal niet te zijn.