Nee, deze foto's stammen niet uit een ver en warm oord in het zuiden van Europa.
Ja, deze foto's zijn gemaakt in de achtertuin van de Jarasingel te Amsterdam.

Heb een boek gelezen -vertaald door Fransje de Waard- van Catherine Ingram "Hartstochtelijk aanwezig zijn".
Ze schrijft dat we in ons leven ervaringen verzamelen, relaties, kennis en spullen.
Op allerlei manieren kunnen we daarvan genieten of voor beloond worden.
Het grootste geschenk ligt echter -volgens Ingram- in zeven primaire kwaliteiten van ons ontwaakte bewustzijn: stilte, tederheid, lichamelijkheid, waarachtigheid, onderscheidingsvermogen, vreugde en verwondering.
Ik vond het een goed boek. Ook al kan ik de inhoud niet kort samengevat reproduceren. Het is net als met al die andere grote levenskunstenaars: ze proclameren een waarheid als een koe en een speld ertussen proberen te krijgen lijkt op vitten, spijkers op laag water. En daar doen we niet meer aan.
Vakantie? Aanrader.

Een ander boek wat ik gelezen heb is van heel ander allooi.Het heet "Lekker landschap" met als ondertitel 'Smullen van bos & veld' van Michiel Bussink.
Michiel heeft eerder een artikel over "De Bikkershof en Permacultuur" geschreven voor het blad van Milieudefensie.
Hij schrijft: "Eten van wat je onderweg tegen komt, geeft een wandeling of fietstocht net dat beetje extra." Vijftig eetbare, wilde planten, bloemen, bessen, noten, paddenstoelen, interviews met wilde-planten-eters en last but not least verrukkelijke recepten.
En toch weer anders dan de bramen, de hazelnoten, de bosbessen van mijn moeder, tante Cor en tante Jo.
Waarschijnlijk was bij deze generatie het jagers- en verzamelaarsinstinct op een hele natuurlijke manier vervlochten met het plezier van de activiteit.
En voor de huidige verzamelaars van "wild eten" is het luxe, maar wel leuke luxe.