Ik probeer wat te oefenen met fietsen en lopen. De techniek is inmiddels niet meer zo'n probleem. Wel de conditie en het uithoudingsvermogen. Ik realiseer me nu hoe goed dat altijd bij mij geweest is en wat een raar gevoel het is om binnen tien tellen het gevoel te hebben dat je longen een dansje op straat willen maken en je hart klopt als oefent het een drumsolo.
Wij gaan het langzaam oopbouwen en ik reken erop dat ik me dan ook beter ga voelen. Maar voorlopig kraken mijn botten en kreunen mijn spieren.
Ik heb er wel zin in.

Dinsda telefonisch contact met het ziekenhuis. Het bloedprikken leverde een verlaagde PSA waarde op en verhoogde botwaarde (= verhoogde tumorontwikkeling in de botten). Nieuwe telefonische afspraak over zes weken of bij calamiteiten eerder.
Lijkt op voorlopige rust aan het front. Maar niets is zo bedrieglijk -heb ik gemerkt-als die rust.