Joyce Parlevliet en Martiene Blankenstein van de Bikkershof waren vanochtend op bezoek. Leuk.
Binnenkort bestaat de hof twintig jaar. Reden voor feest. Ik heb het idee dat de hof aan een volgende fase begint na mijn vertrek. De fase van herorientatie is voorbij.

Gelezen: "Te vroeg oud, te laat wijs" -dertig dingen die je nu zou moeten weten- van Gordon Livingston, Scriptum 2006.
'In een reeks zorgvuldig gecomponeerde, perfect gebalanceerde essays gaat Livingston op wijfentwintig levenswaarheden in. Keer op keer benadrukken de essays dat we zijn wat we doen. En hoewel misschien niet aan verlies, ongeluk en spijt te ontkomen valt, kunnen we toch de kracht vinden om het te dragen en verder te gaan. Daarvoor is het nooit te laat.'
Er zijn veel van dit soort boekjes. Maar zelden heb ik een vergelijkbaar boekje gelezen. De schrijver heeft zo goed weten te beschrijven wat er in het leven toe doet. Uit zijn lange leven als psychiater en privepersoon reikt hij de lezer wijze boodschappen en lessen aan.
Allebei mijn dochters krijgen een exemplaar en ik bestel er een paar extra om deze en gene cadeau te doen.

Moe van de bestraling van gister. Marian was op bezoek en heeft voor ons allemaal gekookt. Leuk!

Het vogelboek van Hans Dorrestein leest als een trein. Humorvol en de ene anecdote na de andere. Een heel ander licht op vogelaars. Ik wacht nog even met citeren tot ik het helemaal uit heb.

Ik moet oppassen anders explodeert de tuin onder mijn handen. First things first! En dat betekent dat ik voor sommige dingen Tineke moet vragen, vrees ik. Mijn lijf begint steeds minder op dat van een achttienjarige adonis te lijken, zeker wat betreft de functionaliteit...............

De "taolstrijd", zoals sMarlies de taalcursussen heeft gedoopt, zorgen voor veel plezier bij mij. Taal is toch iets prachtigs.

Het bestralen duurde lang, daarna geslapen. Uiteindelijk viel het mee.

Het is een verschrikkelijk gezicht om de scan te zien met je eigen lijf daarop vergeven van de de tumoren. Ik realiseerde me al lang dat ik in gestolen tijd leef. Maar zo'n scan laat niets aan duidelijkheid over.
Ook in de behandeling mag ik kiezen: tussen gebeten worden door de hond of de kat. Maar gebeten word ik. De opties zijn bestralen (snelwerkend, weinig bijwerkingen, maar plaatselijk), isotopeninjectie (traagwerkend, beslaat alle tumoren, slaat niet bij iedereen aan, kans op bijwerkingen) en chemokuren (daar weet ik het fijne nog niet van, maar ik ben er bepaald niet gerust op).
Morgen maar eens eerst de bestraling.

Ik heb van Jos een boek over vogels van Hans Dorrestein gekregen. Het is een fotoboek maar bevat zowel vogel- als ander commentaar van de schrijver. Ben dol op Dorrestein en vogels, dat wordt vast een vruchtbare combi.

Ik had een wedstrijdje uitgeschreven tussen Marlies en Laurens, Jonathan en Pita en Tineke wat betreft hun kennis van het Amsterdamse dialect. Vijftig woorden, de helft Amsterdams-Nederlands en de andere helft Nederlands-Amsterdams.
Tineke had gewonnen met 22 goed, Jonathan (met/zonder Pita) 21 goed en Marlies/Laurens 14 goed. En dat mag heel goed worden genoemd voor een uitwedstrijd.
De eerste prijs was het boek "Stout" van Marlies Dekkers en Heleen van Royen.

Gister heb ik met Tineke spullen opgehaald van de moestuin. O.a. zaaibakjes, planten(Veronica, teunisbloem, kaardebol, regenboogsnijbiet en twee soorten sleutelbloemen).
Vooral die tweejarigen als teunisbloem en kaardebol willen wel kiemen in zo'n open tuin. Ik ga zaaien.

Het bezoek aan het ziekenhuis leverde op dat ik woensdag wordt bestraald op beide schouders en linkerheup. Maandag afspraak met de neuroloog over mijn slechte lopen.

"Maar als werkelijkheidszin bestaat, en niemand zal eraan twijfelen dat deze bestaansrecht heeft,dan moet ook iets bestaan dat je mogelijkheidszin kunt noemen"
Uit: 'De man zonder eigenschappen' Robert Musil

Motto uit het boek 'Het laboratorium in je hoofd' van Sebastien Valkenberg, een relaas over hoe filosofen te werk gaan.
Een inzichtelijk en onderhoudend boek over onderwerpen waarmee filosofen zich in de loop der eeuwen hebben beziggehouden. Zoals de status van kennis,de motieven achter menselijk gedrag en de vraag naar identiteit.

Ik ben altijd geinteresseerd geweest in dit soort onderwerpen. Lastig is om als gelegenheids- en amateurfilosoof de weg te vinden in filosofenland. Het aantrekkelijke van dit boekje voor mij is dat het de dagelijkse werkelijkheid koppelt aan namen, ideeen en boeken van filosofen. Er zijn inmiddels een hele rij van dit soort boeken op de markt. Maar dit is ongeveer mijn niveau. En als beroepspedagoog weet ik als geen ander: aansluiten bij het bekende.
Een bijkomend voordeel is de biblografie. Op de eerste plaats zijn beoordeling van origineel werk van filosofen, maar vooral ook een korte toelichting van werk wat over filosofen of filosofische ideeen is geschreven. Zo geeft Valkenberg aan dat 'Nietzsche. Biografie seines Denkens' van Rudiger Safranski niet alleen een hele goede biografie is, maar ook leest als een verhaal. Spannend van de eerste tot de laatste letter. Kijk, daar kan ik wat mee als vorm en inhoud samenvallen.

Morgenochtend negen uur radiotherapeut.
Gezondsheidstoestand stabiel.

Vanmiddag op de fiets (goed he) naar de opening van het multifunctionele gebouw van ecologische boerderij 'De Boterbloem' geweest. Het viel me mee dat ik nog redelijk goed kon fietsen.

Nieuw fotoboek gelezen/bekeken van Noud vvan Aartsen over veranderend landschap en wat daar zoal aan vast zit in de Kempen.
Er is ontzettend veel aan moois teloor gegaan, maar ik weet veel te goed van mijn ouders en grootouders hoe hard het leven vroeger was. Dus geen plaats voor valse-of onterechte sentimenten. Veranderen moet blijkbaar en laten we dan kijken naar wat er behouden is. Ook al is het niet veel en is er veel verrommeld.

Uit: "De onsterfelijke" van Jorge Luis Borges

'De dood (of de zinspeling daarop) maakt het leven van de mensen kostbaar en pathetisch. Zij worden geschokt door hun bestaanstoestand van schimmen; elke daad die ze verrichten kan de laatste zijn; er is geen gezicht dat niet op het punt staat te vervagen als het gezicht van een droom. Alles heeft bij de stervelingen de waarde van het eenmalige en het wisselvallige'.

Last van mijn linkerelleboog en mijn buik. Het gaat.

Omgevingspsycholoog Agnes van den Berg deed onderzoek naar de positieve effecten van groen op mensen.
Wat vooral van belang bleek was de frequentie waarmee je je tuin/natuur bezocht: vaak dus. En dat beschikbaarheid vlakbij van groot belang was. Soort tuin, individueel of gemeenschappelijk deed er minder toe en of de grootte van de tuin van belang is, is nog niet duidelijk.
Belangrijke opmerkingen: tuinieren levert zingeving op terwijl tv kijken vaak voelt als verloren tijd. Het is een automatische bevrediging van een immateriele behoefte: je even afzonderen van de buitenwereld, wroeten in de aarde, genieten van de buitenlucht en stoeien met planten en dieren.
Waar heb ik dat eerder gehoord?

Uit "Priapea"

Gedicht 29
Voor vieze woorden,vuile taal uitslaan,
verdomd, Priapus, daarvoor schaam ik mij.
Maar zie ik jou, god, schaamteloos daar staan,
met blote kloten pronken frank en vrij,
dan zeg ik 'kut' en 'lul', dat gaat spontaan.

Gedicht 38
Ik moet je ronduit zeggen hoe de zaken staan
-ik geef me nu eenmaal al van nature bloot:
ik wil je reet en jij de groente die ik poot.
Ga maar je gang zolang je mj mijn gang laat gaan.


Gedicht 49
Jij die gedichtjes ziet die eigenlijk niet horen
hier op mijn witte scherm- maar geestig zijn ze wel-,
houd op je aan die vieze versjes zo te storen:
mijn lul die fronst zijn voorhoofd niet zo snel.

De eerlijkheid gebiedt om kond te doen van het feit dat bovenstaande drie gedichtjes niet representatief zijn: de meeste zijn een stuk schuiner. Dus voor de liefhebbers onder ons: Pita weet de antiquarische route!

De foto's van schouders en heup wijzen uit dat er geen breuk in mijn linkerheup zit.
Gelukkig ook eens goed nieuws.
Maandag ochtend afspraak met de radioloog over bestraling.
De pijn in mijn schouder is gezakt naar mijn linkerelleboog die nu overheersend is wat pijn betreft.
Ik kan nog steeds goed slapen.

Ik heb een boek gelezen wat ik van Marian te leen had: "De beer is los" van Hoetink, Meiling en Weesie met als ondertitel 'Strategie voor persoonlijke groei".
Duidelijk geschreven, een terrein waar al heel veel in gepubliceerd is, lastig lijkt me altijd om de (ogenschijnlijk gemakkelijke) theorie in de (taaie en weerbarstige)praktijk te brengen.
Maar blijkbaar is er volop emplooi voor mensen die hier hun beroep van maken.

Ik heb de laatste tijd verscheidene Italiaanse boeken gelezen uit de veertiende eeuw.
Een van de boekjes die geregeld terug kwam in citaten was de "Priapea".
Via onze onvolprezen Wikipedia kwam ik erachter dat er een Nederlandse vertaling bestond meet toelichting van Harm-Jan van Dam.
En onze onvolprezen Pita snorde een antiquarisch exemplaar op via internet.
Het boekje stamt uit 100 na Chr. en de hoofdpersoon is de God Priapus. Het bevat tachtig gedichten, allemaal uitgesproken obsceen. Zijn twee belangrijkste kenmerken zijn zijn zorg voor voorspoed en vruchtbaarheid voor tuin en boomgaard en zijn welgeschapenheid.

Uitslag van de scan: vooral mijn linkerheup is slecht, misschien zelfs een scheurtje. De arts was verbaasd dat ik nog kon lopen. Vanmiddag foto's van linker- en rechterschouder en linkerheup. Mij bekruipt het gevoel dat ik inmiddels overal tumoren heb.
Aansluitend afspraak -na de foto- met radiotherapie: bestraling.

In TT (Tineke's Tuinhuis) is de eierproductie (en dus ook de consumptie) weer op gang gekomen. Tineke noteert datum en rugnummer op het ei. Ik denkt dat de bedoeling is dat ik vervolgens uitreken hoe het zit met de voerkosten en de eieropbrengst. En of daar netto baten uitrollen!

  

Ik heb van Tineke "Het Tuinhuis" van Hella Haasse gekregen met boekenweekgeschenk van Geert Mak "De Brug". Om met dat laatste te beginnen, een echte Mak en dus leuk. Over het leven zoals zich dat op een brug in Istanboel voltrekt. Ik vond de boeken die ik van Geert Mak heb gelezen allemaal heel goed, alleen "Europa" niet. Te traag en te rommelig.
Hella Haasse's laatste verhalenbundel: klasse.
Citaat pag.148: 'Ik stel mij voor dat zij -naar gewoonte- bij het eerste hanengekraai
opstaat van de strozak waarop zij, onder haar mantel, de nacht heeft doorgebracht.In een andere hoek van de woonkelder kruipt ook Camars van het bed af dat hij deelt met een slavin. Hij zal Idho uitgeleide doen tot aan de stadspoort, en haar een afscheidsgeschenk meegeven voor de achtergeblevenen bij de schaapskooi: een nog gave amfora, een van de grootste, mooiste uit de immense voorraad op zijn werkterrein. Om de waarde van de gift te onderstrepen legt hij haar uit dat dit model kruik -nog onbekend bij de Gallische pottenbakkers- zakelijk gezien toekomst heeft. Nion kan met die kennis zijn voordeel doen, wanneer hij mensen spreekt die de markten in het achterland bezoeken.'
Het boek bevat zeven verhalen en gaat niet over tuinhuizen of tuinen !

Van Pita had ik het boek "Mondige burgers, getemde professionals" te leen en te lees,
'Marktwerking,vraagsturing en professionaliteit in de publieke sector' van Evelien Tonkens.
Fascinerend boek over de ontwikkelingen in de welzijssector in de laatste dertig jaar
eigenlijk sinds de Dennendalaffaire. Dertien artikelen, vaak opnieuw geredigeerd. De inhoud van de artikelen is wisselend. Het geheel maakt een rommelige indruk. Wat onaf, maar zeldzaam geschikt als aanzet voor discussie.
Het maakte veel in mij los.......

Mijn rug pijnt nog steeds. Morgen uitslag van de scan.

Goed geslapen, maar de pijn in mijn linkerschouder blijft.

Catherine en Sander komen dadelijk op bezoek. Ik zou eigenlijk met Tineke en de trein op bezoek gaan bij Wendy om haar appelboom te tackelen. Dit wedstrijdje moet helaas worden verdaagd.

Het frappeert me dat Gerard van Maasakkers een zaal vol krijgt in Amstelveen met een concert Btabantse liedjes. Zouden dat nu allemaal geemigreerde Brabanders zijn? Of heeft het meer te maken met kleinschaligheid en echtheid versus een globaliserende wereld waar veel alleen om de buitenkant gaat.

Het gaat wat beter met de pijn in mijn schouder. Gemeen, zo'n pijn.

Ik heb sinds mijn ziekte veel van dit soort dagen: ik heb het gevoel dat ik de dag door niks doe.
En dat is natuurlijk feitelijk ook zo. Exercitie in onthaasten. En het bevalt.
Alleen doe ik liever nog wel iets.
Eigenlijk is er niet zo veel verschil. Als ik moet kiezen tussen bewust niks doen en niks bewust doen, dan weet ik wel wat ik kies.

Tineke:

Pita,Jonathan,Peter en ik zijn gisteravond naar het optreden van Gerard van Maasakkers geweest.
In het kleine Griffioentheater wat uitnodigde tot een intiem optreden van Gerard met
een van zijn Vaste Mannen namelijk Harry Hendriks.
Zo goed als uitverkocht en het was Genieten met een hoofdletter.
Van het optreden, de liedjes, de verbindende teksten/ conferences en als ik opzij keek van vader en dochter klappend,deinend,lachend en zingend. (En ook van jou hoor Jonathan !!)
Na afloop gezellig nakletsend met een biertje.

Tijdens zijn optreden vertelde Gerard dat hij vanavond en/of morgenavond in het programma van Paul de Leeuw optreedt en daar veel meer gespannen voor was dan voor het optreden in de zaal.

Een avond met een gouden randje.

Vanochtend kreeg Peter een langzaam opkomende pijn in zijn linker schouderblad die
onverdraaglijk werd.
Zelf heeft Peter het idee dat hij mogelijk gister wat te veel gedaan heeft en het spierpijn kan zijn.
Lichte massage hielp een beetje, de extra pijnstillers in eerste instantie niet
maar ze maken wel dat Peter nu op de bank liggend in slaap is gevallen.
En slapend heeft hij gelukkig geen pijn.
We moeten het zien te rekken tot maandag. Dan kunnen we het ziekenhuis bellen wat erop de scan te zien is en of er ter pijnstilling bestraald kan worden.

We hadden plannen om morgen met de trein naar Wendy te gaan, de appelboom bekijken en eventueel snoeien maar dat kan alleen als de pijn afneemt.

We gaan direct met P&J naar Gerard van Maasakkers.

VERLANGLIJSTJE

Geef mij Nescio en Tjechov, oude boeken
Geef mij naast mijn zoveelste kale reis
Iemand die mij twee haren uittrekt
en glimlachend zegt: je wordt grijs.
Geef mij alles en zeg: het is niets.

Geef mij niets en zeg dat is alles.
Geef mij mezelf, geef mij jou.
Ik heb gezocht naar wist ik maar wat.
Geef mij nu eindelijk
wat ik altijd al had.

Herman de Coninck

In 1947 had Valkenswaard 13.828 inwoners. De naam Peels kwam 118 keer voor. Een op de negen inwoners droeg een van de elf in het dorp meest voorkomende namen, waarvan Peels er een was.
Van de naamsdragers Peels in Brabant woonde in 1947 42 procent in Valkenswaard.
Alleen de naam Daams (52%) scoort hoger.
De 14 meest voorkomende namen in 1947 zijn ook nu nog -anno 2007- het meest voorkomend.

Gister onder descan geweest. Volgende week dinsdag uitslag.
Vandaag weer last van mijn rug.

Pita belde enthousiast op dat het Boekenweek was en dat ze wel een boek voor mij wilde kopen. En Jonathan ook. Wat een goeierds zijn het toch. Ik geloof wel dat het de bedoeling is dat ik ze zelf betaal........

Vandaag met Pank (bewoonster Bikkershof) een gesprek gevoerd met een andere Bikkershof bewoner. Ze heeft me met de auto opgehaald en thuisgebracht.
De reden was dat er op de Bikkershof een situatie is ontstaan sinds mijn vertrek waarbij het sociaal functioneren van de hof onder druk is komen te staan.
We hebben met zijn drietjes verkend of er mogelijke oplossingen zijn. Proberend om niet te vervallen in het benoemen van de valkuil van het opsommen van de problemen.
We hebben dat goed gedaan.Maar lastig is/was het wel.
Het was voor mij persoonlijk heerlijk om te voelen dat mijn kwaliteiten weer aan bod kwamen. Ik was altijd al iemand die het leuk vond om te intervenieren in het sociale of dat nu relaties betreft of groepsprocessen. Spannend maar op een leuke manier spannend.

Wat me het meest verbijsterde in de documentaire "Beperkt houdbaar" was de enorme impact van beeldvorming. Vrouwen cq meisjes zijn blijkbaar enorm beinvloedbaar wat betreft hun uiterlijk. Blijkbaar is er weinig tegenwicht versus het vrouwbeeld wat de media de wereld in sturen. Ontsnappen aan de beelvorming die in de bladen door cosmetische industrie wordt opgeroepen is welhaast collectief onmogelijk. De behoefte om er ook zo uit te zien wordt welhaast iets onvermijdelijks.
Wat ik ongelooflijk jammer vind is dat een mens er blijkbaar niet meer gewoon mag uitzien. Gewoon een uiterlijk hebben dat klopt bij je leeftijd. Daar tevreden over zijn,liever nog blij mee zijn. En een omgeving hebben die dat ook zo vindt.
Als je als jong meisje al begint met het verbouwen van je lichaam, dan kun je voorspellen dat je er de rest van je leven mee aan de slag blijft: er valt altijd wel iets op aan te merken, er valt altijd wel iets wat in de revisie moet.
Ik vind mensen prachtig zoals ze zijn en ze worden voor mij niet meer mens door cosmetische chirurgie. De waarde van het leven zit in wat je gekregen hebt en niet zozeer in wat je er kunstmatig aan toe hebt gevoegd. Het is een grote valkuil waar veel potentiele onvrede op de bodem van ligt.
Het lijkt wel een samenzwering: de bladen en andere media fotoshoppen een onwezenlijk beeld van 'de vrouw' bij elkaar en de cosmetisch chirurg staat -tegen vette betaling- klaar om vrouwen conform dat onechte vrouwbeeld op hun wenken te bedienen.
Uiteraard heb ik het hier niet over mensen die op medische indicatie iets aan hun uiterlijk laten veranderen. En ik wil best ver gaan wat betreft de medische indicatie voor mensen die onzeker zijn over hun uiterlijk.
Maar er zijn grenzen.......

Het weer nodigde uit tot contact met de aarde. Planten planten en planten potten en zaaien voor binnen.
Mijn rug is weer een beetje beter. Vanochtend twee Jehovah getuigen op de stoep. Twee bedaarde oudere mannen, heerlijk om zo overtuigd te zijn van de waarheid. Ze concludeerden echter al snel zelf dat ik geen potentiele bekeerling was.

Kip vandaag eerste ei!
Mijn rug is wat beter.Was ik gister doorheen gegaan. Wel nog last van heup en schouder.

Gisteravond met Tineke naar een documentaire gekeken: "Beperkt houdbaar". Over het beeld wat vrouwen van hun eigen lichaam hebben. Ik werd er helemaal niet goed van.
Hoe de media eerst een onwerkelijk schoonheidsideaal scheppen en de cosmetische industrie daar tegen betaling van grof geld wel in wil voorzien. Te gek voor woorden. Maar het bestaat echt: vrouwen laten hun schaamlippen verwijderen omdat de vrouwen in de Playboy dat ook doen. Als bijwerking hebben ze er minder gevoel in en hoe vaak loop je nou in je blote kut op straat of in huis? En ik zie -als man- al helemaal geen voordelen:geef mij maar zo'n onaangeharkt kuttetuintje.

Mensen leren dus zaken omdat de omstandigheden dat mogelijk maken, toevallig (zoals bij geboorte of dood,eigenlijk een existentiele crisis) of omdat iemand (een pedagoog bijvoorbeeld) bewust een situatie creeert waaronder leren/verandering mogelijk wordt.
Het scheppen van zo'n situatie is gemakkelijker wanneer mensen bereid zijn om daarin mee te gaan. Een uitdaging aan willen gaan.
Bijna alle kinderen hebben dat van nature.
Hoe creeer je nou zo'n "pedagogische situatie"?
Het grappige is dat er geen theoretische verhandeling over te geven valt. Het staat of valt met je eigen houding. Die moet herkenbaar echt zijn, authentiek.
Vandaar dat het belangrijk is om bij jezelf na te gaan wat je van het onderwerp wat je te berde wilt brengen vindt. Wanneer je zelf gelooft in wat je doet of zegt maakt dat je geloofwaardig.
Je voelt cq 'weet' of je op het goede spoor zit.

Prikkende zon voor het eerst dit jaar. Lekker!
Heb mijn Machiavelli boek uit. Was en blijf onder de indruk. Wil nu wel weer een lekkere roman of mooie dichtbundel.
Schoot me vanmiddag te binnen: de Duitse filosoof Karl Jaspers denkt dat mensen tot verandering komen binnen wat hij noemt grenssituaties. Dit zijn bijzondere situaties
waarbij mensen zich in hun existentie geraakt voelen. Voorbeelden zijn overlijden en geboortes. De Duitse pedagoog Peter Petersen -grondlegger van het Jenaplan- heeft dit vertaald naar opvoeding. Hij noemt het dan "pedagogische situatie". In een kringgesprek kreeg het dan wel eens de geuzennaam "kippenvelgesprek".

Last van mijn heupen schouder blijft. Voelde me beroerd vandaag. Contact met het ziekenhuis over een en ander.
Vanochtend een duikoefening in het water voor onze deur van de explosieven opruimingsdienst van de marine, Catherine. Speciaal voor jou heb ik even gekeken of er nog potentiele patienten tussen zaten!!

Hanneke en Kees waren gisteravond op bezoek. Twee Bourgondiers uit West Friesland.
De folders van zaadhandels een aanverwamte beginnen weer binnen te stromen. Teken dat het voorjaar eraan komt.
De pijn in mijn schouder en dijbeen houdt aan. Slecht geslapen vannacht.

Het gesprek gisteravond met Kees, Hanneke en Tineke ging onder andere over de vraag van Kees hoe je andere mensen aandacht voor tuinen, natuur en dergelijke aan kunt reiken. Hoe je hun enthousiasme kunt wekken. Da's moeilijk,heb ik tijdens mijn leven gemerkt. Bij jonge mensen gaat het gemakkelijker, wanneer je verwondering oproept of bij de ander aantreft, dieren hebben een grotere inpact zeker als je het vergelijkt met planten,struiken en bomen, maar helemaal wanneer je processen wilt duidelijk maken bijvoorbeeld bodemvruchtbaarheid. Er is veel en gevarieerde kennis voor nodig, feiten- en ervaringskennis. Als je dat niet als een uitdaging kunt zien, wordt het lastig. De natuur heeft haar eigen regels en wetmatigheden. Je kunt daarin meegaan. Als je dat niet wilt, werk je tegen de natuur in. Dat levert heel veel arbeid op en veel afvalproducten. Het is het willen beheersen van de natuur in een bepaald keurslijf. Deze cultuuruitingen kunnen ontegenzeggelijk heel fraai zijn. Maar de kosten, de arbeid en de afvalproductie is hoog. Het is een luxe product. Niet voor niets is het bij de rijken der aarde begonnen. En het is uiteraard geen toeval dat inmiddels iedereen zo'n tuin wil.
Bij de aanleg en het onderhoud van de Bikkershof heb ik bewust rekening gehouden met die -cultuurlijke- vormgevingsprincipes. Naast de natuurlijke uitstraling een strakke inrichting. Voor veel mensen wordt de kwaliteit van de tuin herkenbaarder, bezoekers gaan voorzichtiger om met de tui omdat ze de kwetsbaarheid ervan onderkennen.

Foto's van gister:

Pita achter haar kopje thee, Tineke achter haar hakblok, de amaryllis die mijn moeder voor mij opkweekte en de mirakels kleine kikkertjes op Tineke's handen.

  

  

  

  

Pita kwam een kopje thee drinken, als rustpauze tijdens een lange fietstocht. Tineke heeft weer een heleboel kachelhoutjes gemaakt. We hebben nu een forse voorraad, gehakt en ongehakt of in de vorm van planken. Tineke heeft ontzettende schik in het verzamelen en verwerken van hout voor de kachel.
Gisteravond was Catherine met Sander op bezoek. Even op en neer met de auto. Ze is afgelopen week begonnen als fysiotherapeut in Rotterdam.
Ik heb "Het voorbijgaan" van Nicci Gerrard gelezen. Ik was aanvankelijk niet zo te spreken, maar uiteindelijk vind ik het toch een heel bijzonder boek.
Verder "Publiek geweld" van Kees Schuyt en Gabriel van den Brink,van Pita en haar opleiding.Ik vind het fascinerend, zo'n weerslag in de vorm van artikelen over het onderwerp. Heel informatief.
Verder heb ik mijn boek over Mschiavelli uit. Ook een boek waar ik niet over uitgesproken en uitgedacht kom.
Tot slot heb ik "De Hermetische Code" van Tjeu van den Berk, Roelof van den Broek, Heleen de Jong, John van Schaik en Jacob Slavenburg gelezen. Ik vind het een leuk onderwerp en deed me denken aan een boek van Andreas Burnier. De komende tijd wil ik nog wat meer lezen en erover denken en schrijven.

Een nieuwe prijsvraag met schitterende prijzen!

Is dit:
1 Peter met capuchon op die een paar weken aan bodybuilding heeft gedaan?
2 Tineke in haar blootje, de reden blootgevend waarom ze altijd lange broeken draagt en geen bevallige rokjes?
3 Een (bruine?groene? zwarte?) kikker die wel weet dat je uit de pan moet springen waarvan het water langzaam aan de kook raakt?
4 Een ongezo(e)nde Peter Prins Peels -in afwachting van- zich uitrekkend naar zijn prinses.

Alle voorwaarden zijn gedeponeerd en hetzelfde als de vorige keer.

  

Vandaag gewandeld naar Praxis en later nog een keer naar de Jumper.
Vier muizenklemmen gekocht.
Morgen komt Pita op bezoek met Laura.
Heb last van mijn linkerheup en rechterschouder. Dinsdag contact met ziekenhuis en uroloog. Prednison lijkt wat te helpen.
Heb weer behoorlijk wat en verschillende dingen gelezen. Zal er de komende dagen wat over vertellen. Pita draagt vanalles aan leesvoer aan. Vind het leuk om haar ook af en toe wat terug te geven uit alles wat ik lees.

Hout gehakt en gestapeld. Mooi weer. Vijver verschoond. Er zaten al zes kikkers in. Waaronder twee kleintjes. Zachte winter?
Net toen we klaar waren werd het weer slecht.
Spannende mail van Pita over de afspraak op 7 maart...