Vannacht een heerlijke, malse regenbui.

Mijn bloedei op mijn been wil maar niet uit eigen beweging kleiner worden.

Heb een zondag gevoel. Er hoeft niks en er kan van alles. Meestal komt er dan van alles niks. We hebben heel veel vogels in de tuin. We denken vooral jonge koolmezen die van Tineke's rijk gedekte pergola komen snoepen. Grappig is hoe die jonge vogels hun verenpak opzetten, wij denken van opwinding door het beschikbare eten en het gezelschap van de andere vogels.
De Stretocarpussen op de keukentafel bloeien. Da's heel vroeg. Ook de Streptocarpus "Blue
fountain" die ik gestekt had, doet het buitengewoon mooi. Alleen de moederplant vertoont tekenen van verval. We hadden een "Daphne Mezereum" (Peperboompje) gekocht en hij doet het niet. En die ervaring had ik al eerder. Lastige struik of doe ik iets fout?
De kruidentuin die ik voor Tineke's gemak had gemaakt werkt. Ziet er niet alleen prachtig uit maar ik zie Tineke ook oogsten.
De kip heeft het broeden (en haar broedsheid) opgegeven. En dus was er weer een ei.
Mijn orchideen bij het kippenhok hebben toch besloten om boven de grond te komen. Het zijn er nu zo'n stuk of vijf, maar meer lijkt me niet onaannemelijk.
Tineke en ik gaan nu een kongsi aan: ik lever mijn linkerhelft in als weinig bruikbaar en Tineke stelt een been, arm inclusief hand beschikbaar. Kunnen we toch plantjes planten!