Als kind was ik altijd buiten. Ik speelde hartstochtelijk balspelen met de kinderen uit buurt. Was daar ook bedreven in. Verder maakte ik graag grote en groffe dingen. Kuilen in de grond, hutten, dierenverblijven, schuurtjes en steeds werden ze afgebroken, veranderd, vernieuwd en vooral verbeterd. Spelenderwijs leerde ik mezelf met eenvoudig gereedschap en tweedehands materiaal alles. Met wat tips van mijn vader zo her en der, maar overwegend met vallen en opstaan. Als er een Nederlands Kampioenschap Kromme Spijkers Weer Recht Slaan had bestaan in die dagen had ik mezelf een goede kans toegedicht.
Twee beroepen leken me wel wat: boer en timmerman. Boer viel snel af, want de investeringskosten leken me onhaalbaar (aardige analyse voor zo'n snotneus) bleef timmerman als goede tweede over.
Op mijn tiende was ik klaar met de Lagere School. Toen bleek dat je twaalf jaar en acht maanden oud moest zijn om toegelaten te worden tot de Ambachtsschool, mijn gedroomde voorland naar het beroep van timmerman.
Na overleg tussen het Hoofd der School en mijn moeder kwam de laatste met de vraag of ik dan niet tijdelijk op de Middelbare School gestald wilde worden. Er was geen keus. En na een jaar werd er een tweede jaar aan vastgeplakt.
Het enige wat ik leuk heb gevonden op de Lagere School zijn de gymlessen en lezen. Bij tijd en wijle ook wel een zaakvak wat leuk gegeven werd en de creatieve lesonderdelen.
Voor de rest ervoer ik het als verspilde tijd en vond ik de term gevangenis niet misstaan. Ik was blij als ik het pand om vier uur weer mocht verlaten en vakanties waren hoogtepunten.
Dat bleef zo op de Middelbare School. Maar daar ontdekte ik ook een wereld waarvan ik het bestaan tot op dat moment niet kende. De wereld van vreemde talen, literatuur, kunst, er ging een wereld voor me open. Maar het bleef een spagaat. Enerzijds het leven buiten de school wat ik kende en waarvan ik ontzettend genoot, anderzijds de "vaak papieren" werkelijkheid die de school me aanbood en die ik gretig naar binnen schoof. Vaak zonder besef te hebben waar de kop of de staart van die werkelijkheid zat.
Nog net vijftien jaar oud kreeg ik mijn diploma.
En toen kwam ik met een harde klap op aarde terug. Ik realiseerde me ten volle dat ik ergens was aangeland waar ik niet voornemens was geweest als tienjarige om aan te komen: ik kon geen timmerman worden met mijn diploma. Met mijn diploma was het sowieso lastig om een beroep te vinden. Daarvoor was nog een volgende stap nodig: een beroepsopleiding.
Bovendien was ik als dorpsjongen in een wereld terechtgekomen waar ik heel alleen stond. Het merendeel van mijn familie en vrienden had niet "doorgeleerd". Slechts een enkeling. En er was geen weg terug en een gevoel van trots op het behaalde resultaat ging dan ook met gemengde gevoelens gepaard.
Er was nog maar een route. Verder op de ingeslagen weg. Het werd de Kweekschool. De enige voortgezette opleiding waarbij ik me iets kon voorstellen.
Maar bezien mijn hekel aan de scholen waar ik zelf op gezeten had, was het heulen met de duivel.