Het is zondagmiddag en de lucht zwanger van regen. Tineke ruimt de laatste beetje tuin op in haar rood met witte stippen bikini. Ik vind haar mooi.
Vanochtend en vanmiddag samen geklungeld in de tuin onder een flauw zonnetje. Wat missen al die onwetenden onder ons -die het tuinieren nog niet ontdekt hebben- toch veel. Het tuinieren als houding hoe je in het leven wilt staan, wordt nooit een klus, maar blijft altijd spannend. Daarvoor herbergt zelfs de kleinste tuin zo'n onmetelijke rijkdom daar komt geen einde aan.

Gister de hele dag zowat geslapen en vannacht er nog achterheen. Vannochtend opgestaan en tot mijn verrassing gaat het tot nu toe goed. Ik heb een slangetje uit mijn pik en een opvangzak voor de urine op mijn linkerbovenbeen. Verder een heel regiment medicijnen die Tineke op gezette tijden voor me in porties verdeelt. De pijnstilling gaat nu via pleisters die ze op mijn bovenarm plakt.
Na ongeveer een week moet ik een dag terug naar het ziekenhuis. Slangetje eruit en veel drinken. Dan wordt er gemeten hoe veel ik plas en hoe veel er achter blijft in mijn blaas. Dat is dan een indicatie in hoeverre ik zonder of met hulpmiddelen kan plassen. Ik hoop uiteraard dat er geen hulpmiddelen nodig zijn, maar da's lastig om dat ontspannen te kunnen presteren! En ontspanning is bij mij noodzaak om te kunnen urineren.
Voorlopig zitten we ook nog met het wel of niet laten bestralen van mijn linkerheup op maandagochtend. Bezien het feit dat het vrijwel zeker is dat de pijn kwam van de stuwing van mijn nieren en niet van de heup, lijkt bestraling niet voor de hand te liggen.
Vooralsnog veel turbulentie afgelopen week.