Ik weet niet goed te omschrijven hoe het met me gaat. Uiteraard niet goed maar er zijn ook leuke momenten. Zo heb ik vanmiddag met Tineke compost gemaakt. Of beter gezegd Tineke maakte compost en ik zat er op een klapstoeltje bij. We hebben een zelfgeconstrueerde wormenbak, die fantastische wormenmest oplevert. Verder een çompost-tumbler, een Amerikaanse vinding, waarbij je een ton dagelijks vijf keer moet ronddraaien. Binnen zes weken zou je dan de mooiste compost hebben. Dat klopt in theorie wel, maar er zitten wat haken en ogen aan. Vooraleerst is het apparaat heel duur en verder vergt het een zeer nauwkeurige sturing van de compostmaakster. Wat er dan uitkomt is prachtige compost, maar geef mij maar vier palen en een stukje gaas. De compost die daar uitkomt is net zo mooi mits de basiskennis van de compostmaakster aanwezig is. En compost maken op de natuurlijke wijze ("the permaculture way), oftewel het niet afvoeren van je organische materiaal is natuurlijk ook onovertroffen. Maar da's geen optie in ons postzegeltuintje.

Morgen trouwen Catherine en Sander in Gouda. Ik denk dat ik er niet naar toe kan. Ze waren er eerder vanmiddag en zijn een leuk koppel.