Het is gek en heerlijk tegelijk om me weer wat beter te voelen. Ook al weet is dat dat tijdelijk is en ieder moment weer heel anders kan zijn. Het open staan voor de wereld om mij heen is er dan opeens weer.
Buurvrouw Dineke was zojuist op bezoek met haar dochtertje Loren. Ze hadden koekjes voor ons gebakken. Geluk zit in een klein 'koekje'. Tineke gaat direct naar de tandarts en Pita komt oppassen.

In de periode voor ik ziek werd had ik het idee dat allerlei puzzelstukjes in mijn leven op hun plaats aan het vallen waren. Ik ontmoette Tineke, was in een een andere baan begonnen en had het gevoel dat alles wat ik deed haast als vanzelf ging. Na een lange periode van de bouwvoor rijp maken, van investeren in mijn zijn, leek er een periode van oogsten te zijn aangebroken. Ik ervoer dat als uiterst weldadig. En toen werd ik ziek. Mijn leven raakte bezaaaid met keuzemomenten. Juist omdat ik nog jong was, was ik met heel veel zaken bezig. Veel
was onaf. En het was een heidense klus om te besluiten wat afgemaakt moest worden en hoe. Met Tineke samen heb ik dat gerooid. Ik ben opgelucht en blij dat het gelukt is. Daarbij heb ik een immense steun gevoeld van mijn "achterban". Iedereen die liet blijken -vaak zonder dat ik het wist- dat ze er voor me waren en meeleefden.