Ik merk dat een van de dingen waar ik vreselijk tegen aan loop is het afscheid nemen. Ik ben altijd iemand geweest die iedereen op ieder moment op schoot zou willen nemen. Dat kan niet meer. Ik heb afnemende energie. Het liefst zou ik Pita en Catherine iedere dag willen zien en heel veel mensen ertussendoor. Dat kan niet meer. Ik heb het vreselijk moeilijk om daarin te moeten kiezen. Alleen de verzorging kost al veel tijd en het uitrusten daarvan. Ik merk van alle mensen om me heen veel begrip voor het afscheid moeten nemen. Daar ben ik dankbaar voor.

Maar ik zou zo graag iedereen persoonlijk te woord willen staan. Dat gaat niet meer. Ik moet steeds weer kiezen en dat valt me zwaar, zwaar wat betreft kiezen wat ik doe en laat. Ik doe mijn best met afnemende krachten.