Gister een beroerde dag. En de daarop volgende nacht was zo mogelik nog erger.
Ik was in de nacht van woensdag op donderdag mijn pijnstilling vergeten. Toen dat goed ging 's ochtends, ben ik daarmee doorgegaan met stoppen, zonder Tineke in te lichten. Ik wilde een paar dagen wachten en haar dan verrassen met het feit dat ik gestopt was.
Gister voelde ik me beroerd, maar dat gebeurde de afgelopen tijd wel vaker. Maar toch wel zo dat ik overwegend het bed heb gehouden. 's Nachts bleef de beroerdheid en bovendien kreeg ik stuiptrekkingen in beide benen. Daar werd ik helemaal hopeloos van. Ik kon niet alleen niet slapen, maar had ook geen idee wat het was of wat te doen. Toen kwam Tineke met de mogelijkheid dat het ontwenningsverschijnselen waren van te snel beeindigen van de pijnstilling. Toen ik daarop snelwerkende morfine innam ging het na een kwartiertje over en kon ik zelfs slapen. Vandaag gaat het beter, maar het blijft even behelpen. Door de spanningen van al dat gedoe kon ik ook nog eens slecht plassen.