Toen ik veel jonger was, fascineerde Marguerite Yourcenar me. Ik herkende veel van mezelf in de hoofdpersoon in haar boek "Het hermetisch zwart". Naar aanleiding daarvan heb ik "Les memoires d'Hadrien" gelezen. De geschiedenis van haar familie.
Ik was diep onder de indruk.
Wat schetst mijn verbazing nu ik als zesenvijftigjarige achter elkaar dit type boeken krijg aangereikt. Ik zoek ze niet, ze vinden mij!
Ik ben niet genoeg ingelezen om te weten of deze boeken veel geschreven worden of dat het toeval is dat ze bij mij terechtkomen. Ik dacht nog aan een collectieve terugblik op de vorige eeuw? Dat het jaar tweeduizend een mooi ijkpunt is om de balans op te maken?