Eerste Heilige Communie in Brabant. Je zat in de eerste klas, trad toe tot de katholieke kerk en geen kind die er iets van snapte. Wat je als kind wel snapte was dat er een groot feest bij hoorde met de familie, plus de daarbij behorende revenuen voor de feesteling.
Wat er in de kerk plaatsvond zei me niets en nog snap ik er eigenlijk niets van. De vraag die me in zo'n situatie al snel bekruipt is of ik wel geacht werd het te snappen. Natuurlijk niet!
Inhoud, functie en vorm waren het exclusieve domein van de kerk en haar ambtsdragers en daar had je het als 'gelovige' maar mee te doen.
In de inhoud van geloven ben ik in de loop van mijn leven steeds meer geinteresseerd geraakt. In het instituut kerk en haar vormen steeds minder. En mijn interesse gaat dan vooral uit naar personen en hun beleving. En dat kan prima zonder een instituut.
Maar het instituut kan slecht zonder gelovigen.
Dus blijft Kerstmis een christelijk feest van de kerken, terwijl het er natuurlijk ook al was voor de geboorte van Christus. Moeten we nu terug naar het Kerstfeest van voor de jaartelling? Lijkt me niet. Zeker niet wanneer het net zo weinig inhoud heeft als het huidige Kerstfeest.
Maar hoe geef je dan de vorm aan een Kerst met inhoud? Ik heb het idee dat er geen massale vraag is naar een inhoud met Kerst waar de persoonlijke of groepsgewijze beleving voorop staat.
Komt zo'n wens/vraag/behoefte er? Helaas, ik weethet niet!