Ik lees op dit moment "Een verhaal van liefde en duisternis" van Amos Oz. Prachtig verhaal en mooi gechreven. Ik heb nu een behoorlijk aantal (vaak dikke!!) van dit type boeken gelezen. De persoonlijke geschiedenis verweven met de geschiedenis van een familie/volk/land. Wat me opvalt is het verschil in heftigheid waarmee ze op mij overkomen, terwijl inhoud en boodschap vaak vergelijkbaar zijn. Ik vind dat razend knap van de schrijvers.

Gister met Tineke gewandeld in het natuurgebied vlak bij ons huis. Het ging heel hard regenen en we werden zijknat. Heerlijk, die elementen, het gevoel dat je echt leeft!

Ik heb de neiging om over de relatie weer en natuur uit te weiden, maar dat doet iedereen al, dus maar niet.

Mijn moeder komt zodadelijk op bezoek, met aanhang, denk ik.

Voor de liefhebbers: we hebben nog een paar oliebollen, zelfgebakken, met en zonder ogen.