Het gaat niet goed. Gister de hele dag op bed. Stijf en pijn in de rug. Vannacht wel goed geslapen.
Mijn moeder, zussen en Laurens waren woensdag op bezoek. Donderderdag waren Marian en Pita er. Marian was jarig en werd 54.
Ik kan er wel bij huilen, maar ja, dat heeft zo weinig zin. Het is gek dat er op zo'n manier een einde komt aan een heel actief leven. Niet plotseling, maar het dooft langzaam uit. En de weg waarlangs dat uitdoven plaatsvindt is geen prettige.